Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czułam miłość od pierwszego wejrzenia,
widziałam krajobraz, co się nie nigdy nie zmienia,
czułam tęsknotę, ból i cierpienie,
miłość, współczucie, zwątpienie.

Przeżyłam rozterek i kłótni tysiące
patrzyłam na życie co wije historie,
marzyłam o sukni, chłopaku, kolczykach
lecz wszystko co widzę przemyka.

Śniłam o łące pełnej kwiatów,
słuchałam śpiewu lecących ptaków,
tańczyłam z wiatrem pachnącym po trawie
i dziś już o nic się nie martwię.

Kochałam, płakałam, wierzyłam,
tak cicho do misia mówiłam,
by wiedział i wspomniał mnie,
gdy mówiłam tak czule: Kocham Cię!

Opublikowano

pierwsza strofa jeszcze się trzyma, ale już kolejne są rozwalane ostatnimi wersami, ucieka rytm
no i co wynika z tego wiersza? jest o "tłumie", nie odznacza treścią jednostki, mimo zamiaru, jak przypuszczam
rym+uczucia=co, w tym przypadku? bo nic mi nie chce wyjść:(
taki szkolny trochę wierszyk, i pod tym kątem czytany - całkiem, całkiem

:-]

Opublikowano

Nie podoba mi się. W sumie chciałam napisać coś konstruktywnego, ale nic mi nie przychodzi do głowy. Trochę banalny, egzaltowany, nie chcę Cię obrazić, tak to odbieram.
Jak piosenkę Gosi Andrzejewicz.

"Słuchałam śpiewu lecących ptaków" - ptaki zasadniczo milczą gdy lecą. Śpiewają na siedząco :)

Opublikowano

podoba mi się.. a wiesz czemu? bo czuje sie to co chciałaś wyrazić w tym wierszu... a to w poezji liczy się najbardzie... brak rytmiki, brak składni, brak poprawności... e tam ważne że pisane uczuciem.. z fantazją , ulotnością:) pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • czymże ta lekkość bezowa w raju cukierni dniem ponurym rodzi ochotę na małą słodycz rozpływającą się w buzi czule podwoje zburzę nieprzyzwoicie sycąc zmysły cudeńkami - galaretki drżące w malinie trufle z kokosem i orzechami przytulę torcik czekoladowy z rozkoszą oblizując słodkie usta jeszcze tylko ekler karmelowy och - i napoleonka puszysta!    
    • Witaj - podoba się -                                           Pzdr.
    • Nastrojowy. Nie jestem pewna, czy całość jest przemyślana. Metafory są tak intensywne, że balansują na granicy sensu. Przykładowo, nie słyszałam, żeby ktoś kiedyś poił czkwakę. Na pierwszy rzut oka wygląda jak zbitek efekciarskich fraz. Niemniej jednak, ten wiersz się mieni, a ja jestem sroczką, więc podoba mi się. Nie zważając, czy to brylant czy cyrkonia :)
    • Tekst satyryczny, rzecz jasna:))     jestem sprawnym naprawiaczem krytykuję co zobaczę jeśli byłbym całym rządem to bym zrobił wnet porządek     chyba dziś podobnych znajdę pokrzyczymy chociaż fajnie przesmarować przecież trzeba wazeliną wspólne trzewia     jakiś czubów wokół horda chcą przygarnąć nasze dobra oj koryto nie w mej głowie wolontariat tyle powiem    nie zmieniła by mnie władza sobie bym wszak nie dogadzał dbałbym o nas i idee o przydatnych których wiele    jestem słuszny sądzę w ciemno skończą w cyrku lecz nie ze mną my właściwi i zaradni oni jakieś durne błazny    *~*    póki co to wciąż dyskusje aż zasadę wyznać muszę w polityce gości często powtarzana z wielką chęcią     całe zło to oponenci   całe dobro my bo święci
    • @Migrena Poezja z głębi żałoby, bólu, kosmicznej próby. Tekst mierzy się ogromnym brakiem i próbuje go objąć językiem,  bardzo wysokiego lotu, co składa się na metaliczny traktat, filozoficzną modlitwę i potężną elegię egzystencjalną.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...