Blisko

[Piotr Kuśmirek]

Źrenica, cętki gniewu tuż nad nią jak pierwsi posłańcy,
którzy już wiedzą, że wiadomość dotarła przed nimi.
Listy otrzymane pół roku po czasie, w czerwcu. Telegramy

szare jak sierść. Ślady – tłuszcz na kuchence, cukier
puder rozsypany na stole. Można jeszcze głębiej: w fugę,
w kurz, wprost do istot w kurzu, jak do tajemniczego centrum

opisanego na razie naszymi gestami, które wyrośnie w tobie
i zatknie nasze dłonie u wezgłowia łóżka. Zatopi nasze słowa.
Kruche jak stateczki z kory. Blisko. Tuż przy brzegu ust.

[Jolanta Sztejka]

można trochę codzienności szarej jak pustynia latem
można trochę codzienności tej ciekawszej, szczęsliwszej co nie zdarza się na codzień
można też głębiej
ale po co?
tyle mi wystarczy by dotknąc, poczuć
by zamyslić się

dobry wiersz