Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

schowam się głęboko w pobitym
zegarze z wygiętą wskazówką trzaskającą
w uszach jak drzwi bez wyważonej szyby

zdarzy się przeciąg który zadmie
najgłośniej kiedy będę leżał
zarzygany w okolicach kwaśnej żołądkowej
i kolan uwalanych krwią

jak zwykle przyjdziesz
przemilczając sesje terapeutyczne
w separacji oraz całą masę kwiatów
od tulipanów po chryzantemy
które zgubiły drogę – mlecznie
lądując na jego rozdziawionym
pysku

to moja rola więc mówię
nie będzie kurwa dobrze

---------------------------------------------------------------------
www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=75022 - część 1

Przepraszam wszystkich za bardzo sporadyczne ocenianie i obiecuję poprawę już
w czerwcu. Nie gniewajcie się na Pancolka, że tylko wstawia ostatnio.
Dziękuję z góry za ewentualne sugestie

Opublikowano

myślę, że wiersz nie ma grama spokoju,
bardzo taki burzliwy,ale być może teraz
właśnie owa"burzliwość" przyciąga i
wszelkie spaczenia- ot taka refleksja,
pozdr.ciepłoniaście

Opublikowano

jakże by można się gniewać?
Pancolek zapewnie ma swojego mola, co Go teraz moli!
Pomoli, Pancolek zaliczy co trzeba i będzie, że hej!
Dobrze, że ma wenę i skrobnie coś fajnego od czasu do czasu!
Dobre, ale aż dreszczy dostałam! Ależ to mocne:
"nie będzie kurwa dobrze"
- i mówi wszystko!
Baba z izby - heeej!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Że niby moje wiersze spaczone?! ;) Judytko, tak mi w głowie gra. Dzięki za obecność

mm moje też są spaczone( jeśli to wiersze), spaczenie wydajemi się wynika z rzeczywistości jedynie, ot tak se pogadałam i myk,ciepłoniaście, proszę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @sam_i_swoi To świetny wiersz o paradoksach poszukiwania siebie. Podoba mi się, jak przedstawiasz konflikt między chęcią odnalezienia się a lękiem przed tym, co można odkryć.
    • @wierszykiTo bardzo intensywny i wielowarstwowy wiersz. Szczególnie porusza mnie ta część z influencerem i powtarzającym się pytaniem "co mogłeś zrobić?". To brzmi jak rozliczenie z własną biernością, może z poczuciem winy za to, że zamiast działać, tylko przyglądamy się temu cyfrowym spektaklom.  
    • @RomaPoszalałaś z neologizmami! :)  Napisałaś bardzo nastrojowy, obrazowy wiersz, który można zinterpretować - świadomego i dobrowolnego pogrążenia się w jesiennej melancholii. "Niebostratusowo" - fajny neologizm od nimbostratus (szare chmury deszczowe) czyli atmosfera ponura. No i dostosowujmy się do niej - rozpadajmy się " na atomy, na kapkapkowe bytki" - dekonstrukcja! :) "Wsiąkimińmy lato o bruk": To ciekawa metafora, bo zamiast tęsknić za latem, można by je symbolicznie "rozpuścić" w deszczu i pozwolić mu wsiąknąć w ulicę, tak jak deszczówka wsiąka w bruk. Przemalowałaś lato na szaro. "Melancholijnijmy się": Kolejny neologizm - to nie melancholia nas dopada, ale – to czynność, w którą się angażujemy. Super! "Whisky deszczem" - fajne, ciepłe, można pomyśleć, gdy za oknem pada. "Parosłowem w chłodny wiersz" - ulotne myśli, które tworzą wiersz. A potem już pozwolić emocjom odejść. Czyli pochwalasz melancholię, robisz z niej doświadczenie i przetwarzasz w poezję, która daje wewnętrzny spokój. Czy tak? W tekście pełno neologizmów i metafor - kreatywne podejście do przeżywania emocji. Lubię Twoje wiersze - są jak "logiczne zagadki - zabawy ze słowami"  :) Bardzo, bardzo mi się podoba. !!!! Pozdrawiam - y. :)))  
    • @Annna2 Przepiękny wiersz! Z melancholijną atmosferę i subtelną muzyką słów. Szczególnie poruszające jest to napięcie między tym, czego się nie da kontrolować ("nie wybiera się wiatrów", "na moje "nie" afekt nie zwraca uwagi") a delikatną obserwacją świata. Metafora "panny słomiane" i to pytanie na końcu o radio - czyje? - zostawiają czytelnika z pięknym niedosytem. Pozdrawiam.   ps.Bardziej "znam" ojca - malarza. Ale wiem, że Tomasz był również tłumaczem, np. "Monty Pythona".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...