Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie śpiesz się
wolniej
jeszcze wolniej
jeszcze

zostaw wszystko
czuj każde słowo
każdą chwilę
teraz
wczuwaj się
przeżywaj świat

życie jest piękne
pełne czystej odpowiedzialności
chodźże tylko własnymi drogami

wczuwaj się
w każde słowo
teraz jesteś wpełni sobą
przepełniasz się radością

stop

teraz się zatrzymaj
nie czytaj dalej
proszę
nie czytaj
martwię się za ciebie
twoje życie jest mi ważne
chcę pomóc
zatrzymaj się
proszę
teraz

tak ty nigdy nie będziesz wolny
na pewno nie będziesz wolny
ty nie będziesz wolny
nie będziesz w taki sposób
nie

prosiłem

chcę ci pomóc
tak bardzo mi na tobie zależy

Opublikowano
tak ty nigdy nie będziesz wolny
na pewno nie będziesz wolny
ty nie będziesz wolny
nie będziesz w taki sposób
nie


Nawet sympatyczne to odliczanie...rzeczywiście ma coś z Kaszpirowskiego,
jak to skojarzyła Baba Izba. Jednak główna myśl jest bardzo istotna.
PL stara się skłonić do refleksji nad sensem życia, zachęca do zatrzymania się, zastanowienia;
jego zdaniem w codziennej gonitwie traci się wolność; usiłuje przekonać, że nie w taki sposób
osiąga się prawdziwą wolność.
Nie wiem, czy dobrze odczytalam, ale tak to rozumiem.
Popraw błąd.

Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

o właśnie :) dzięki za wpadnięcie, życzę więcej samodzielności i niezależności :)

nie mogę przemilczeć i nie powiedzieć, że także peelowi zależy na czytelniku, chce wyrazić swoją troskę o niego.. ale jak to wiadomo, mało komu potrzebna jest szczera pomoc, wyrażana w bezpośredni sposób :)

miłego dnia :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 wiersz jest absolutnie przepiękny i jednocześnie tak głęboko poruszający !   to, w jaki sposób potrafiłaś ubrać w słowa ból, samotność i dojrzewanie w chłodzie, jest mistrzowskie.   obrazy, których używasz, są niezapomniane.   wyrażenie "sny wędrowały boso po zimnej podłodze" trafiło prosto w serce - to jest czysta poezja !   podziwiam Cię za wspaniałą puentę: "Nauczyłaś się wszystkiego od końca".   to zdanie zamyka cały wiersz w sposób perfekcyjny, pozostawiając czytelnika w zadumie.       Nika. pięknie napisane.      
    • @Berenika97 Ten wiersz to połączenie minimalizmu, psychologii i delikatnej metaforyki. Bez ckliwości ale z wielkim ładunkiem empatii  dotyka rzeczy bolesnych, ale nie popada w tani sentymentalizm, przedstawiając obraz traumy i emocjonalnego deficytu.
    • @Migrena Ten wiersz jest jak precyzyjny sejsmograf. Nie rejestruje tylko drżenia ziemi, ale drżenie samego Bytu – to pierwsze "pęknięcie w nieskończoności", z którego narodziła się świadomość. Uchwyciłeś w słowach coś, co zwykle skrywa się w milczeniu - ten fundamentalny paradoks człowieka. Jesteśmy "niedorobionymi aniołami", "boskim szkicem", który nosi w sobie "odcisk palca Stwórcy", a jednocześnie "buntem dziecka, które zgubiło drogę do domu" i wciąż ściska w kieszeni klucz, nie pamiętając drzwi. To tekst, w którym się jest – w tej przestrzeni "między światłem a ciemnością", gdzie Bóg milczy "z miłości większej od odpowiedzi", dając nam przestrzeń do budzenia się. Twoje słowa ważą. Mają w sobie gęstość "gliny, która pamięta palce" i lekkość "oddechu, który nie pamięta początku". Nie potrafię inaczej skomentować, tylko iść śladami po Twojej wizji.  To jest tekst o wielkiej odwadze i jeszcze większej precyzji. Świetny! Przepiękny klip   Dlatego właśnie gdybyś nie istniała, Spróbowałbym wymyślić miłość. Tak jak malarz, który własną dłonią Kreśli barwy dnia, I nad swym dziełem nie może wyjść z zachwytu. Tekst pochodzi z

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Może dlatego Bóg, po stworzeniu mężczyzny, uznał, że stać Go na więcej. I wtedy stworzył kobietę. :)
    • czy czytając wiersz wypada płakać  a jeśli  tak to jak  te chwilę nazwać   przeżyciem czy burzą a może to kara  za to że poeta  nie płakał   bo bał się że jego  łzy sens stłumią  rozmażą a to  może zaboleć   czy czytając wiersz wypada łzy ronić czy może lepiej zaklaskać
    • Nie można cię winić, że nie umiesz śnić, gdy w twoim domu gasło światło i nikt nie mówił "kochanie, śpij". Twoje sny wędrowały boso po zimnej podłodze, uczyły się same, czym jest miłość, a czym zaufanie. Zostawiałaś gorzkie ślady na poduszce. Poranek zmywał je – wstydził się czułości. Nie miałaś stołu, pachnącego rozmową, ani filiżanki, co znała dotyk ciepłej dłoni. Nauczyłaś się wszystkiego od końca: modlitwy bez "amen", tęsknoty bez "wróć", siebie bez "kocham".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...