Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dziękuję mu:
za powiew wiatru w upalne dni;
i piękne, bajeczne przy nim sny;
za to, że był chociaż tak szybko znikł;
i że kochał mnie tak, jak nie robił tego nikt;
za to, że byłam królową balu
i nic, że to całą noc nie trwało.


Dziękuję:
za słońce nad ranem;
za arie śpiewane;
za noce nie przespane, zajęte rozmyślaniem;
za kolacje pięknie łączące się ze śniadaniem;
za miłe dzień dobry, namiętne dobranoc;
za ogrom nadziei i wzruszeń niezwykłą moc;
za ciepłe, wzniosłe słowa i szepty
za mądre i proste na wszystko recepty.


Dziękuję:
za drzewa pięknie oszronione,
przy których cudowne historie były tworzone;
za stuletnich staruszków,
o których słuchałam w niedzielny poranek, jeszcze w łóżku;
za mroźne dni,
kiedy było ciepło mi.

Opublikowano

Fajne! I takie ... pogodne :))
Masz wielką łatwość rymowania - i szkoda tylko, że wybrałaś najprostszą formę kolejności rymów - aa-bb-cc- ...
Dużo lepiej czyta sie zwrotki wiersza , gdzie ostatni wers rymuje sie niekoniecznie z poprzedzającym.
Osobiście polecam - a-b-c-c-b-a lub a-b-b-a-b- a - jest trochę trudniej - ale każda zwrotka staje sie wtedy pewną całością.

Pozdrawiam i życzę dużo wytrwałości - bo warto ! - L.L.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To bardziej tęsknota niż miłość. Tęsknota za idealną miłością, nie za facetem wbrew pozorom. Zauważ,że są to podziękowania ,tylko za piękne chwile. A czy prawdziwy facet, właściwie uogólniając, czy prawdziwy, taki z krwi i kości, człowiek, może tylko dawać nam chwile pięka ? Utopia.
A wiersz taki sobie, obojętny mi właściwie,bez emocji. Ale pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Aniu bardzo dziękuję za pozytywny odbiór mojego opowiadania, a zwłaszcza odpowiedź na końcowe pytanie. Czasami nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć sobie na takie pytanie. Samoocena jest najtrudniejsza, ocena własnej pracy bywa równie trudną, zwłaszcza jeżeli chodzi o  młodych ludzi, na których możemy mieć jakiś wpływ. 
    • dla Niej Poznali się tam, gdzie noc mówi ciszej niż dzień - na poetyckim portalu, w sieci utkanej z pikseli i tęsknot, gdzie dusze bose stąpają po promieniach światła, a milczenie splata rozmowy w jedwabne nici. Nie było przypadków - tylko myśli, które spotkały się w pół zdania, dwie dusze jak listy unoszone prądem - nie powietrza, lecz ciszy, co pachnie chłodem i nieskończonoscią. Ona - uśmiech skryty w słowie, On - cień jej nierealnych marzeń. Nigdy się nie dotknęli, a znali się głębiej niż ci, co dzielą jedną poduszkę - pisali do siebie jakby każde słowo było szeptem duszy, testamentem utkanym z granicy snu. Każde „dobranoc” - oddech gwiazdy, której światło, pochłonięte przez czas, płynie jeszcze do nas. Każde „tęsknię” - nie krzyk, lecz pękający lód pod stopą, której nigdy nie było. Tęsknili - nie za ciałem, nie za gestem, lecz za ciszą przed burzą, która nigdy nie nadeszła, pokochali nie twarze, lecz drżenia głosu, które tańczą między słowami - nie ciała, lecz dusze w maskach metafor. Ich miłość nie znała czasu ani miejsca, rosła cicho jak mech na zimnym kamieniu, jak światło w piwnicy - jak słowo, którego nikt nie wypowiedział, a które dotarło do serca. Nie wiedzieli, czy kiedykolwiek się spotkają. Lecz już byli w sobie domem - nie z cegieł, lecz z ciszy i marzeń. I to wystarczyło.    
    • @Berenika97 Wow, Bereniko ! cisza w Twoim wierszu mówi więcej niż tysiące słów - subtelna, bolesna i piękna. Zostawia ślad we mnie.
    • @infeliaAle nie można, ani linijaką po rękach, ani zadawać prac domowych. :) A wiersz - już powstał. Pozdrawiam.  @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Znalazłaś w tym opowidaniu tak dużo, że jestem pod dużym wrażeniem. Szkolna rzeczywistość potrafi bardzo zaskoczyć, niesie wiele emocji, nawięcej stresu, ale też i radości oraz satysfakcji. 
    • @Corleone 11Bardzo dziękuję! Ano nie ma, ciągłe emocje! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...