5. "Anioł w truskawkowym ogrodzie"

[Adam Bartosiewicz]

W truskawkowym ogrodzie otoczona wiosną
Przechadzałaś się boso po cieplutkiej trawie
Oczy miałaś spokojne i takie szczęśliwe
Była jednak zaklęta w nich pewna tęsknota

Patrzyłaś się w niebo błękitne, gdzieś w dal
Jakbyś znaleźć chciała pomiędzy obłokami
Jakąś bratnią duszę Twemu sercu bliską
Wzrokiem utęsknionym ściągnąć ją do siebie

Przechadzałaś się boso pomiędzy truskawkami
Śladami stóp zdobiąc budzący się świat
A na sobie miałaś te krótkie rybaczki
I czerwoną jak maki leciutką bluzeczkę

Wyglądałaś jak anioł, który właśnie sprawdza
Czy wszechmocna wiosna nic nie pominęła
Czy cud rodzącego się z ziemi życia
Należycie przez słońce jest pielęgnowany

Przechadzałaś się lekko stąpając wśród piękna
Którym świat obdarza dziś matka natura
Byłaś z nim jednością, elementem niezbędnym
Bez Ciebie to wszystko niczym by się stało

Nachyliłaś się zerwać truskawkę dojrzałą
Dłonią przytrzymując lśniące w słońcu włosy
Które opadając na Twą skroń, policzki
Zdawały się pieścić je rozgrzane słońcem

Przechadzałaś się w słońcu i pięknie czerwieni
Zadumana o tym, co Ci los przyniesie
Czy promienie lata rozgrzeją Twe serce
Czy kolejny poranek znów miło zaskoczy

Czy wiatr przeznaczenia pokaże Ci drogę
Do szczęścia co daje cud zwany miłością
Piękna niczym anioł w wiosennym ogrodzie
Tyś marzeniem moim i moją tęsknotą