Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nasza carrara


Rekomendowane odpowiedzi

w trzech słowach dwóch sercach jedno
umysłem odsłonięte wnętrzności góry
marmur nasze oczarowanie
pozbawiony zarysowań i plam

wirują litery jak liście
wiatrem układane wersy
nasz świat to prawda odkryta
przez mistrza cierpliwości

uciskany połyskuje kwarcowo
wyrwaną wysokości potrzeba
spojrzeniu z serca dźwięczącego
równo rytmem wierzę przyszłości

skała wytrwa w bieli
póki mnie potrzebujesz

Marlett i Sosna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Już kiedyś dane mi było zaznajomić się z Waszą carrarą, i widzę, że szlifowany był ten blok skalny.
Parę zmian wyszło mu na dobre, chociaż prawdę mówiąc, przy braku interpunkcji, trzeba czytać bardzo uważnie, żeby się nie pogubić.

życzę pomyślnego rzeźbienia, jak najmniej zarysowań i odprysków :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

a ja tak se czytam i mam kilka uwag
ale to wg mnie , włącznie z niepotrzebnymi 2 spacjami
w drugim wersie przy " góry",
no i te "wnętrzności" czyli narządy wewnętrzne jamy brzusznej, klatki piersiowej i miednicy
zatem flaki, śledziona, otrzewna, płucka etc.
Nie lepiej "wnętrze góry" ????
Wnętrze, może być piękne, urzekające itd.

dalej
"wirują litery jak liście "
a skądże znowu, liście na wiosnę pięknie zdobią rodzące się życie,
jeśli już, to - wirują litery jak jesienne liście /uschnięte liście/
no i trzecia strofa zbyt zagmatwana, mogła być prostsza.
pozdrawiam Was serdecznie

podpisał

mądrala
:)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Egzege!
Dwie spacje ? - lubimy zawsze w parze:))

''wnętrzności''- hmm , czy to tylko te z jamy...?
cyt; otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego
żródło;Święta s. M. Faustyna Kowalska. Dzienniczek.
Wydawn. Ks. Marianów. Warszawa 2000. str. 12

może "wirują litery jak ptaki z jednym skrzydłem"?

trzecia jak życie - może być prostsze;))

Bardzo dziękujemy za wnikliwość.
Z ukłonem pozdrawiaMy.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Marlettko
- tu zwracam się do Pani domu - :)
w literaturze na pewno mnóstwo "wnętrzności" i nie mam nic naprzeciw,
natomiast zacytowany tu przykład niezbyt fortunny, bo jeszcze jako Helena niewiele klas
zdążyła ukończyć. Jej język tak był ubogi, że redaktorzy dzienniczka niemało musieli się nagimnastykować, aby wyeliminować kardynalne błędy językowe.

W posiadanym przeze mnie wydaniu z 1993 roku pod poz. 699 przeczytałem sobie całą wypowiedź i nawet te wnętrzności pasują mi, bo ta wypowiedź zaczyna się: - "W dniu tym otwarte są wnętrzności ...etc" czyli każdy element mojego wnętrza.
Myślę, że mogła też usłyszeć -"wnętrze miłosierdzia mojego", a zapisała wnętrzności;)

Ale mniejsza o to. Niech zatem zostaną u Was te wnętrzności góry:)
pozdrowionka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



toż kochani, a o czym ja w pierwszym komencie?
Właśnie o tym, że umysł coś tam odsłania duchowego.
Przepraszam, że z mojego powodu ten dylemat:)))

Egzegeto!
Pozostajemy przy ''wnętrznościach'' - traktując jako metaforę.
Jeśli jest to nawet ryzykowne - nie chcemy trzymać się schematów.
Ważne ,że tekst pozwala czytelnikowi myśleć na swój sposób.
PozdrawiaMy.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...