Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zasroniec


Rekomendowane odpowiedzi

leżał w słońcu
wywalił cielsko na całą długość patola
od czasu do czasu podnosiło mu się coś
na kształt małej główki zwężanej ku końcowi
przyglądałam się z daleka srebrzyła łuska

przez chwilę przysłoniła mnie chmura
podejrzeń- zaskroniec to czy padalec

w końcu to nie ważne
kto gadzi
co srebrzy

byleby z dala ode mnie

morał z tej bajeczki wynika:
spokojniej żyje ten co zas(K)rońców unika

2. morał teresy:
szczerze radzę unikaj
wężowego języka
nawet i zaskroniec
ma zbyt ostry koniec

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

w końcu to wszystko jedno
gad to jest gad
bez względu na kolor


masz rację: gad to gad

jak go zwał tak go zwał
chocby srebra dużo miał
cielskiem długim kusił
bacz by nie zadusił

hehe...swego czasu u mnie też taki
się wygrzewał i podobniem się głowiła
co to za gadzina była...

serdeczniaste cmoki
z uśmieszkiem :)
-teresa
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ale sie narobiło,alleno, Dzie wuszko, to nie biologiczne podejscie do gadziego rodu, ino człowiecze;P
;D
gad to gad, nie człowiek, jaki by nie był, madry, bogaty, stary młody:P
:)
dzięki za zajrzysko
cmokes
Marlett, Sosen, dzięki , radosć jest? z daleka i gdy nie jest twój, taki gad, czy gadzina:P:P

tereso, fajny koment:):D

jak go zwał tak go zwał
chocby srebra dużo miał
cielskiem długim kusił
bacz by nie zadusił


cmokes!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • każde dno ma drugie dno każda choroba jest chora każde lustro odbiciem każdy brat ma brata każda racja racją   ale nie każdy może być szczęśliwym  nie może ziścić swych marzeń bo życie go nauczyło o nie się potykać 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - kościół powinien świecić skromnością - dzięki za czytanie -                                                                                                 Pzdr.serdecznie. @violetta - @Jacek_Suchowicz - @Marek.zak1 - @Łukasz Jasiński wszystkim wam dziękuję za komentarze - 
    • Ona nie wie czy dalej kocha, nie wie co czuję, kiedyś cieszyła, dziś w serce mnie kłuje, nie wiem co z tym zrobić, gdyż nadal ją kocham, chciałbym umrzeć spłonąć odpłynąć gdzieś w otchłań, w pustkę się zmienić, owa w mym sercu teraz gości, nie ma w nim już ani krztyny szczęścia czy radości, chcę umrzeć zniknąć lecz śmierci się boję, co mam robić? - nie wiem  we własnych łzach tonę.
    • @Ajar41 - @Rafael Marius - @helenoir - dzięki - 
    • Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...