bez tytułu

[Bez przyszlosci]

Obudziłam się, jak zwykle o drugiej.
Jak budzik, który z nużącą regularnością
ustawiam co wieczór.
Byłeś tam, boleśnie czułam Twoją obecność.
Jak miałam odegnać rzeczywistość,
zignorować księżyc, który świecił mi w twarz?
Zamknęłam oczy, ale nie odszedłeś.
Moje demony dopadły mnie znowu.
Broniłam się...jak zawsze.
Bez skutku...jak zawsze.
Chciałam umrzeć, zapomnieć.
Igrałam z tą myślą, jak z pszczołą zamkniętą w słoiku.
Otworzę słoik
włożę tam dłoń alergika
to takie proste.
Podobno nie można umrzeć z rozpaczy.
Mruczałeś do mnie uspokajająco
i świat poukładał się na nowo.
Zapragnęłam przyjąć co mi dajesz.
Żyć, mimo pszczoły zamkniętej w słoiku.

Uspokojenie
o wpół do czwartej...

[H.Lecter]

Najlepsze wiersze mają " zapach " autora,tak jest w tym przypadku z wątkiem pszczoły.To jest nowe bo tylko twoje,wyjęte z twojej prywatności.Tekst zyskuje na wiarygodności . Pisać w sposób uniwersalny,to tak naprawdę pisać o niczym...Duże dobrze...

[BERGAMOTKA]

Nic dodać nic ująć..,podpisuję się pod H.Lecterem
Pozdrawiam:)

[teresa943]

Zapragnęłam przyjąć co mi dajesz.
Żyć, mimo pszczoły zamkniętej w słoiku.

po rozpaczliwych zmaganiach wewnętrznych
nadzieja i uspokojenie,
optymistycznie

serdecznie pozdrawiam
-teresa

[Baba_Izba]

"zignorować księżyc,który świecił mi twarz?""
tu trzeba poprawić (mi w twarz, księżyc świecący w twarz)
Niezły pomysł, ciekawie się czytalo.
Pozdrawiam
- baba