Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To samo lustro, w którym co dzień widzę swą twarz
Zmęczoną...Smutną...Złą...Cierpiącą...tak bliską a jednak odległą
Czasem wydaje mi sie ona obca...Czasem nie wiem czy jest ona moja
29 marzec 2008
................................

W klinczu z moim marzeniami męczę sie czasem
Z uczuciami w zwarciu w uczuć teatrze
Czasem z dystansu na siebie patrze
i myślę: ale biedak się męczy
Panie sędzio niech pan przerwie walkę
Czas blizny wyleczy
Blizny na duszy i ciele sie zagoją
Nie tylko serce jest moją ostoją
Zycie w końcu nie jest TEORIĄ!
Choć czasem dosc "werteryczny"
....do głębi sie wydaje.

Opublikowano

"jeśli ci walka na pięści zbrzydła, poezji rozwiń skrzydła" (E. Niziurski) i jeszcze nick...no wyobraziłem sobie hoolsa ABSa piszącego wiersza;)

a co do wiersza - prolog to proza.

W klinczu z moim marzeniami męczę sie czasem - po co "moim"? (chyba moimi winno byc). jeżeli czasem - czasem sie nie męczysz w klinczu, czyli walce, z marzeniami?

Z uczuciami w zwarciu w uczuć teatrze --------to powtórzenie wg m,nie nic nie wnosi
Czasem z dystansu na siebie patrze - znow czasem
i myślę: ale biedak się męczy
Panie sędzio niech pan przerwie walkę
Czas blizny wyleczy
Blizny na duszy i ciele sie zagoją------jak wyleczy to się zagoją, naginanie pod rym
Nie tylko serce jest moją ostoją
Zycie w końcu nie jest TEORIĄ!
Choć czasem dosc "werteryczny"
....do głębi sie wydaje. - kto się wydaje?komu? strasznie niejasna ta końcówka. i znowu "czasem"

w klinczu z marzeniami
w zwarciu z uczuciami w emocji teatrze
patrze na siebie z dystansu
Panie sędzio niech pan przerwie walkę
Czas wyleczy
Blizny na duszy i ciele

dalej nie mam pomysła.


pzdr i powodzenia.

Opublikowano

Fakt wiersz napisany na szybko...przepraszam za błędy. Chciałem po prostu szybko streścić to co miałem na sercu. Hools? Hm...bardziej ultras..ale mniejsza. Mam psa rasy Amstaff...Charaktery mamy podobne. Co do klinczu to jedno i drugie. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Chwała i cześć należy im się na wieki. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Arsis «fantastyczna wizja stworzona przez nadwrażliwą wyobraźnię» źródło SJP Zawieszenie pomiędzy nieważkością a nicością. Narracja i akcja jak w niemym filmie, przyciąga pomimo braku dźwięku i głosów.  Pozdrawiam
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...