Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ładny obraz, nasuwa kilka interpretacji. Ja mam ostatnio religijne skojarzenia więc zobaczyłam syna marnotrawnego, dla uniknięcia wstydu przemykającego nocą ale można i inaczej. W ostatnim wersie literówka do korekty. Pozdrawiam - Ania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wierzby na ogół bardzo szybko rosną dlatego też ich gałęzie
pod wpływem wiatrów i ciężaru śniegu łamią się szybko.
Próchniejące pnie stają się mieszkaniem dla różnych zwierząt.

Po latach zamieszkał w resztkach dziupli księżyc
i być może przyświeca tym, co wracają nocą.

Zapamiętam to haiku na pewno.

Pozdrawiam,
jasna :-))
Opublikowano

Dziękuję za komentarze..
Jasna ::)) , dziuple są w starych drzewach. W starych drzewach, w dziuplach jest próchno. Próchno w wierzbach, po ciemku błyszczy się, żarzy - nie wiem, jak to określić... Ktoś wraca po latach w to samo miejsce. Wierzba, którą zapamiętał, jest już stara, rozkłada się powoli... Jak my wszyscy. Ja też pamiętam :
powrót po latach
tylko zakręt
w tym samym miejscu
Pozdrawiam. AL

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




To jedna z możliwych i na pewno właściwych interpretacji. Bardzo ładna zresztą. :-)
W spróchniałej na wylot dziupli wolałam jednak tym razem zobaczyć świecący księżyc,
bo muszę się przyznać, że nigdy nie widziałam świecącego próchna.



Bardzo mi miło :-))
(to haiku zinterpretowano też na kilka sposobów)

Pozdrawiam Cię serdecznie AL
i życzę powodzenia na nowym forum.

jasna :-))
Opublikowano

Witaj, To jest powrót po latach.... Jako dziecko, widziałem młodą, zdrową wierzbę, jeszcze bez dziupli ::)) Powrót po latach, więc chciałem pokazać upływ czasu, dlatego próchno - przemijanie. Pozdrawiam. AL

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Marku, bardzo dziękuję, niezmiernie mi miło, każdy komentarz połykam jak winogrono.  A czytelników zamykam w szkatułce malachitowej, pozdrawiam również serdecznie, albo bardziej :)
    • @P.Mgieł Oj, jak tkliwie. Nich Ci się spełnią marzenia :)
    • świetny:) chyba masz literówkę " w zmąconej"
    • Urocze, jak niemało u Ciebie i stąd tak wielu czyta z przyjemnością Twoje wierze. Pozdrawiam serdecznie. 
    • @huzarc Dziękuję za tak ciepłe słowa. Bardzo mi miło, że dostrzegłeś w tym obrazie radość prostego szczęścia. Tak właśnie chciałam - by deszcz stał się przyjacielem i bliskością. Pozdrawiam serdecznie!   @Berenika97 Piękne skojarzenie, bardzo Ci dziękuję. Rzeczywiście, deszcz ma w sobie coś z mitu, coś uwodzącego i większego od nas. Twój komentarz sprawił, że mój wiersz zobaczyłam w nowym świetle. Dziękuję za tę interpretację! :)   @P.Mgieł Ogromnie dziękuję za tak wnikliwe odczytanie. Masz rację, że motyw deszczu i pocałunku bywa używany, ale ja chciałam, by był jak najbliższy mnie i prawdziwy, jak rozmowa z samym sobą. Bardzo doceniam, że odebrałeś go właśnie jako intymny i szczery.   Przy fontannie powietrze drży, jakby ktoś rozsypał kryształowe paciorki i każda kropla niosła ulgę.   - Oddycham  a z oddechem wchodzą do mnie szum, chłód i światło, lekkie, pełne życia, jakby niebo rozprysło się na tysiąc błękitnych westchnień.   I nagle czuję, że jestem bliżej samego źródła oddechu.   Ponadto - Jony ujemne - spadające i rozpryskujące się krople wody powodują jonizację powietrza. Te ujemne jony wiąże się z poprawą nastroju, poczuciem lekkości i świeżości. Podobne zjawisko występuje przy wodospadach, fontannach i po burzy.   @Migrena, dziękuję 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...