Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

bêdzie






ze skalistych ścian spada szumem pięć potoków
błyszczą hornfelsy i granity
stan inwersji gdzie wznosi sie powietrze
zapraszając do szybowania

ogromny masyw w którym promieniście
rozchodzą się doliny
wysoko w górze uśmiecha się kosodrzewina
uniesiona przez malowniczy wodospad


śpiewa śródleśna polana
zalesiona przełęcz wspaniałymi
serpentynami wspina sie w górę
by skryć się w tunelu

jak kantarydy wyłaniają się
drzewa skarłowaciałe
niszczone przez kwaśne deszcze
i wiatry fenowe

słońce chowa się za górą
pozostały sztolnie i hałdy
i zwarta grupa skałek
sylwetka głęboko zamyślonego człowieka

Gość Siostra Urszulanka
Opublikowano

czy to człowiek jeszcze
czy sam mysli oddech
nagiej bez skorupy
co popadła ziarnem
na skalisty ugór
[sub]Tekst był edytowany przez Siostra Urszulanka dnia 28-05-2004 20:08.[/sub]

Opublikowano

Witaj Mario, bardzo ładny wiersz, malownicze krajobrazy oraz niesamowite zjawiska: inwersja, kantarydy, kwaśne deszcze, sztolnie i hałdy oraz na koniec ten głęboko zamyślony człowiek. Czy to oznacza, że jak zwykle zabijasz nam klina swoimi wierszami o głebokiej podwójnej osobowości?

Opublikowano

jak jesteśmy tacy samotni
wisząc na linach paralotni
i gdy inwersja nas uniesie
ponad grzbietami gór i wzniesień
a strach do końca się wypali
to wszystko marne jest z oddali
pięknem urzecze nas przyroda
to podziwiamy mądrość Boga

przepraszam za skojarzenia wywołane Twoim tekstem
jedynie te kantarydy - chrząszcze z afrodyzjakiem, trochę mi nie pasuje do drzew skarłowaciałych
Pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziekuje Zbyszku za wysilek w zrozumieniu tego co chcialam przekazac, mysle ze znajdziesz po prostu w wierszu cos dla siebie, fajnie by bylo (((;
pozdr i zycze tylko milych zjawisk ?! M+A

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Wiesław Jasiński... jak miło, że to właśnie przeczytane... :) Dziękuję.
    • Na zima kedy ciamno i tajamno je, to sia człoziekoziu z psirzów wylyźć nie chce. Zgniły nimk siedzi abo co. Po Nowam Roku, jek pozietrze dopasowało, to łu noju zawdy sia draszowało. Dnie i zieczory na Warniji to fejn só. Kele psieca siedzić, cejtunki cytoć, godać, abo patrzypyski przedować, coby na niebzie ziórozie łoboczyć.     Tyle marzeń już śpi nieżywych. Chmury są takie same jak na Fidonisi. Tyś tą jedyną z moich Ziem szczęśliwych. mitycznych nurtów, dziś jakoś dziwnie cisi. Tam Leuke znów klangoru chce jeszcze, żurawi krzyku niczym herosi. Pierwszy skrzydłami tnie powietrze, szyk V ułatwia innym szybowanie. Lecąc tuż za sobą złagodzą świata małość. Za tęczowym mostem znów sny uspokoją. Z nimi tylko Victorii doskonałość. A potem pójdę tam gdzie Isztar szła spać, wszystkie czary napełnię miłością. Tylko nie wiem, czy na sen mnie stać.                         ziórozie- żurawie draszować- młócić zgniły- leniwy cejtunki- gazety patrzypyski przedować- patrzeć bezmyślnie (gwara warmińska)                        
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) "Ostatnio", ponieważ jakiś czas temu wysłałem książkę do kilku wydawnictw (ok. dziesięciu :)) i czekałem na jakąkolwiek odpowiedź. Choćby odmowną. Niestety, cisza... chociaż odmowne odpowiedzi już mi się kiedyś zdarzały :))))), więc ostatnio. Nie wiem, ale wydaje mi się, że bez własnego wkładu finansowego ciężko jest cokolwiek teraz wydać... szczególnie jeśli jest się nieznanym nikomu grafomanem ;)   Pozdrawiam. 
    • Refleksyjnie, a to jedna z możliwości, jak będzie. No i ta nicość, która już niczego nie może, oprócz może wywołania smutku u tych, którzy zostali. Pozdrawiam
    • @viola arvensis Oj Violka, w sercu nie ma gratów, tam jest tylko to, co żyje. Pozdrawiam poniedziałkowo :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...