Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mieszka w nas falujące zboże
sierpy i kosy to już przeszłość
nasze wspomnienia zachowały smak
swojskiego chleba i jego przedniość

w życiu wpadamy z objęć w objęcia
coraz to inne ręce nas pieszczą
słońce zostaje w tym samym miejscu
w zagięciach dłoni czujemy ciepło

Opublikowano

Bardzo sympatyczne wrażenia odnoszę po przeczytaniu tego wiersza, wprowadza spokój i łagodność bez wysilania się na coś sztucznie wzniosłego...
"przedniość swojskiego chleba" - od razu cieplej... :)
Pozdrawiam Piast

Opublikowano

Mnie też przypadł do gustu, tak naturalny, leciutki:)
Ale przyczepię się mimo wszystko, przyczepię się
do czwartego wersu: jeśli sierpy i kosy to już przeszłość,
to skąd ten chleb u licha? Jasne, jestem upierdliwy,
ale jakoś wyczulony na takie drobne potknięcia, nazwijmy to
- logiczne.

Tym niemniej plus się należy:)
Hej!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witam i dziękuję za plusa i tak mi się wydawało, że nie
gmatwałam treści, bo pamiętam z dzieciństwa smak swojskiego
prawdziwego chleba - babcia wypiekała go w specjalnym piecu,
a dziadek kosą ścinał zboże; to zapamiętałam i to jest już dla
mnie wspomnieniem:) i chyba nie ma logicznego błędu w zapisie:)
Bardzo dziękuję i pozdrawiam:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witam i dziękuję za plusa i tak mi się wydawało, że nie
gmatwałam treści, bo pamiętam z dzieciństwa smak swojskiego
prawdziwego chleba - babcia wypiekała go w specjalnym piecu,
a dziadek kosą ścinał zboże; to zapamiętałam i to jest już dla
mnie wspomnieniem:) i chyba nie ma logicznego błędu w zapisie:)
Bardzo dziękuję i pozdrawiam:)))

Treść wcale nie jest zagmatwana, ani ani. Chodziło mi o to, że...
a zresztą, to drobnostka. Wiersz urokliwy tak czy inaczej:)
Pzdr!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witam i dziękuję za plusa i tak mi się wydawało, że nie
gmatwałam treści, bo pamiętam z dzieciństwa smak swojskiego
prawdziwego chleba - babcia wypiekała go w specjalnym piecu,
a dziadek kosą ścinał zboże; to zapamiętałam i to jest już dla
mnie wspomnieniem:) i chyba nie ma logicznego błędu w zapisie:)
Bardzo dziękuję i pozdrawiam:)))

Treść wcale nie jest zagmatwana, ani ani. Chodziło mi o to, że...
a zresztą, to drobnostka. Wiersz urokliwy tak czy inaczej:)
Pzdr!
Serdecznie dziękuję i pozdrawiam:)))
Opublikowano

W 8 wersach można aż tyle? Wygląda na to, że można. Puenta potrzebna, chociaż te "dłonie" troszkę mnie zniechęcają, szczególnie, że strasznie lubi je poetycka młodzież. Jednak przymykam oko, bo wiersz naprawdę dobry.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To jest naprawdę przedni wers - nauczyłem się go na pamięć, bo treści w nim co niemiara, jakby łagodny powiew wiatru muskał nasze dusze.
Też z dawnych lat pamiętam roje pszczół nad polami, zapach ziemi, stukot końskich kopyt, trzask rżyska pod nogami, zapach siana i zapach koni... Eeeech...
Pozdrawiam Piast
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To jest naprawdę przedni wers - nauczyłem się go na pamięć, bo treści w nim co niemiara, jakby łagodny powiew wiatru muskał nasze dusze.
Też z dawnych lat pamiętam roje pszczół nad polami, zapach ziemi, stukot końskich kopyt, trzask rżyska pod nogami, zapach siana i zapach koni... Eeeech...
Pozdrawiam Piast
Piaście ja mam tę wiejskość w genach mimo, żem w mieście:)))
Dziękuję bardzo i pozdrawiam:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.
    • Spisuję wszystkie smutki nigdy niewysłane łzy są znaczkami adresat między wersami listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce poczta zgubiona prosi o nowe nadanie łzy są znaczkami adresat między wersami donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie poczta zgubiona prosi o nowe nadanie tak żeby trafić do serca postrzelonego donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie listem bez błędów który istnieć nie potrafi tak żeby trafić do serca postrzelonego a może samo siebie zakochaniem zbawi listem bez błędów który istnieć nie potrafi dostarczę sobie priorytetem nadzieję a może samo siebie zakochaniem zbawi cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listem bez błędów który istnieć nie potrafi spisuję wszystkie smutki niewysłane cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...