Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Fanaberka.;

"stojący za słowem" to jak stojący za stołem, ale też upierający się przy słowie, stojący murem za prawdą...takie sugestie wpisałem w ten zwrot - ciężko mi z tego zrezygnować...
cichy wiersz! to ważne zdanie czytającego i za to po trzykroć dzięki

Opublikowano

Luthien_Alcarin.;
ukłony; :) J.S

hewka.;
cieszę się!
:) J.S

Baba Izba.;
podoba mi się Twoje czytanie!
:) J.S

Beenie M.;
:)
epitafia będą kontynuowane, bo tego wymaga historyczna chwila; jestem także obywatelem i prawa i obowiązki obywatelskie znam na tyle, że nie umiem być obojętny wobec polityki, życia społecznego kraju w którym mieszkam; a że komentując to życie zmuszony jestem do postawy satyryka to nie moja zasługa, ale tych, o których mówią te epitafia;

zastanawia mnie Twoja interpretacja; wiersz w takim odczytaniu ujawnia swoje drugie dno - zadziwiasz przenikliwością...taka wielotorowość czyni z wiersza coś bardzo osobistego; czy to moja podświadomość robi mi kawały? czy też sposób zapisu czyni z tekstu tak pojemny worek...? może zamiast poezję powinienem uprawiać homiletykę na potrzeby kurii? :)
pozdrawiam! :) J.S

fantom.;
rzeczywiście, wyszło na to, że coś prywatnego, osobistego znalazłaś w mojej odpowiedzi; może niefortunnie się wyraziłem ale też odnosisz to do siebie - a ja odnosiłem do omawianego zdania, do jego interpretacji, całkowicie poza Twoja osobą;
całuję! :) J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jakby nie patrzył, czytanie poezji czyni ze mnie maniaka, i to chyba sprawia, że nie potrafię poruszać się po wersach jednotorowo, dopracowuję sobie swoje wersje, szukam drugiego dna, którego czasami nie ma. Nie liczę na odkrywanie kart przez autora, bo jaki byłby sens takiego niedosłownego pisania. Nie w tym rzecz, a im pojemniejszy worek, tym dla wiersza lepiej. Dla uprawiania homiletyki, Jacku, wcale nie musisz porzucać poezji, spokojnie pogodzisz jedno z drugim.
pozdrawiam :)))
Opublikowano

Beenie M.;
u Norwida często pojawia się poeta jako własnie kapłan, metaforycznie; gdzie słowo (Słowo) jest komunikantem, komunią;
ale tylko Norwidowi udało się w sztuce stworzyć podobną sugestię jako zadanie i chyba tylko Norwid mógł to udźwignąć;
kuda nam, maluczkim, do Niego!
:) J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie rozumiem, dlaczego? Na podstawie czego tak sądzisz?
Ludzie się spotykają, są ze sobą, krzyżują się ich drogi, rozchodzą, dobrze jak kierują
się swoim rozumem, uczuciami, a nie tym, co powiedział ten, czy ów - (choćby i autorytet),
umieją zachować w sobie i we wspomnieniach - to co dobre.
Czy to jest bufonada? Może ja czegoś nie dostrzegam w wierszu, co Ty widzisz?
Pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



widocznie ma się czym pochwalić;
komentarz jest tak nieprecyzyjny, jak ta licytacja dotycząca tego, kto jest większym b.
J.S

Czyli jakbym precyzyjnie (ha ha ha) napisał "mądre ciekawe" to byłby się pan radował? I byłbym fajny gościu? A tak to nie? Ale pan jest, chyba się będę gniewał. Za to koleżanki biegną z odsieczą, więc zostanę, tutaj jest miejsce dla smerfa bufona.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



widocznie ma się czym pochwalić;
komentarz jest tak nieprecyzyjny, jak ta licytacja dotycząca tego, kto jest większym b.
J.S

Czyli jakbym precyzyjnie (ha ha ha) napisał "mądre ciekawe" to byłby się pan radował? I byłbym fajny gościu? A tak to nie? Ale pan jest, chyba się będę gniewał. Za to koleżanki biegną z odsieczą, więc zostanę, tutaj jest miejsce dla smerfa bufona.

Szannowny Kolego;
problem w tym, że Twoja bufonada pod tym tekstem to insynuacja, nie mówiąc o tym, że mieszasz peela z autorem;
z założenia postanowiłeś się wypiąć na tekst, a koleżanki to wypinanie zauważyły, i Ci głupio; dla mnie te Twoje miny pod tekstem to przedszkole;
J.S
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czyli jakbym precyzyjnie (ha ha ha) napisał "mądre ciekawe" to byłby się pan radował? I byłbym fajny gościu? A tak to nie? Ale pan jest, chyba się będę gniewał. Za to koleżanki biegną z odsieczą, więc zostanę, tutaj jest miejsce dla smerfa bufona.

Szannowny Kolego;
problem w tym, że Twoja bufonada pod tym tekstem to insynuacja, nie mówiąc o tym, że mieszasz peela z autorem;
z założenia postanowiłeś się wypiąć na tekst, a koleżanki to wypinanie zauważyły, i Ci głupio; dla mnie te Twoje miny pod tekstem to przedszkole;
J.S

na mnie miny smutnych "artystów" nie robią wrażenia, zbywam ich setki, dąsy, jakie by nie były, mają jedną wadę - są smieszne. A nie prościej zamiast pomocy znajomków napisac jakiś wiersz?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szannowny Kolego;
problem w tym, że Twoja bufonada pod tym tekstem to insynuacja, nie mówiąc o tym, że mieszasz peela z autorem;
z założenia postanowiłeś się wypiąć na tekst, a koleżanki to wypinanie zauważyły, i Ci głupio; dla mnie te Twoje miny pod tekstem to przedszkole;
J.S

na mnie miny smutnych "artystów" nie robią wrażenia, zbywam ich setki, dąsy, jakie by nie były, mają jedną wadę - są smieszne. A nie prościej zamiast pomocy znajomków napisac jakiś wiersz?

dobre rady proszę zacząć praktykować od siebie;
życzę powodzenia;
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...