Chwilami...

[Robert Dworowski]

Chwilami…

Co chcą mnie poznać…

Zanim rękę mi podasz, zanim coś powiesz,
Nie czekaj uzbrojonej w prawdę odpowiedzi,
Kręcimy się razem słów semantyką,
W końcu wkradnie się przyjaźń z logiką.

Kiedy śpię - to inaczej myślę
Wtedy wszystko tonie w komplikacjach
Przerażanie ściska me półkule,
I nie wiem czy jeszcze śnie.


Dla nieznajomej…

Przemierzam wzrokiem Twoje ciało,
Od delikatnych stop po magię włosów,
Niczym podróż dookoła świata,
Ale ja chce zamieszkać w Twych oczach.

A teraz tylko otwórz przede mną serce
Daj jedyny klucz do jego drzwi,
Ja wejdę zamknę się od środka,
Klucz do rzeki wrzucę by znikł,

Może kwiatów Ci nie będę nosił,
I nieraz spowije nasze usta kłótnia,
Ale z serca mojego możesz nigdy nie wyjść,
Tylko spójrz na mnie jak nie patrzy nikt.


Mój epilog…

Moje życie to jeden długi wiersz,
Który piszę i zmieniam z biegiem lat,
Tak czas na mnie wpływa w którym żyje,
Że nie mogę myśleć stabilnie jak świat.

Znikają we mnie religie i polityczne światy,
Modne programy, masowe kultury i trend,
Ja na tej linie cienkiej gdzieś wisieć musze,
Jak się zerwie i tak nie zobaczy nic świat.



Początek: luty 2007
Koniec 17 kwiecień 2007

[Espena_Sway]

witam :)

nie rozumię Pana wierszy. może sprostuję,
tego cyklu. to jeden wiersz, czy trzy osobne?
nie wiem jak je rozpatrywać .
mimo wszystko napiszę co i jak.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak na koniec - może umieści Pan coś nowszego? być może
te moja porady są już zbędne, zobaczymy co teraz się dzieje
z wierszami Pana autorstwa.

pozdrawiam świątecznie Espena :)

[Tali Maciej]

to taki typ poezji która powinna być kierowana do adresatki ale dla szerszego grona może być kolejną wytartą kliszą

ja niestety na nie
pozdrawiam