Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiatru nie dogonisz
nie przekupisz śmierci
rzeki nie zawrócisz
nie odwrócisz losu

więc się nie chwal
tym jak wiele możesz
przecież nawet Bóg
nie ma takiej mocy


a to druga wersja :


wiatru nie dogonisz
bo jest niewidoczny
nie przekupisz śmierci
bo jesteś zbyt skąpy

rzeki nie zawrócisz
bo się boisz wody
nie odkręcisz losu
bo jest ci sądzony

więc się nie chwal
że tak wiele możesz
przecież nawet Bóg
nie ma takiej mocy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



'wiatru nie dogonisz
przecież niewidoczny
śmierci nie przekupisz
jesteś zbyt skąpy

rzeki nie zawrócisz------------ boisz się wody Wisłą
losu nie odkręcisz-------------- jesteś osądzony

nie chwal się
że tak wiele możesz
przyznaj
nie jesteś Bogiem'



jeszcze ciutkę przemeblowałam, Twój wiersz, dobry wiersz i Twoja decyzja,
pozdry_kasia :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




powiem ci szczerze Judytko że mam tak jak proponujesz w brudnopisie
ale pomyślałem że nie użyję słowa Bóg- lecz widzę że jednak źle zrobiłem
ale to jest warsztat więc mam jeszcze czas na jakieś rozsądne poprawki.
pozd. waldemar
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jeżeli Pan chce znać moje zdanie to mi bardziej spodobała się ta wersja. Wg mnie bardziej trafia do czytelnika i lepiej się ją czyta. :)
serdecznie pozdrawiam... :)




więc pomyślę co z tym fantem zrobić Mateuszu-dzięki za odwiedziny.



pozd. Waldemar
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




człowiekowi wydaje się że jest dobrze - ale ostateczne zdanie
należy do odbiorcy i to trzeba szanować Stefanie.
pomyślę nad tym- może coś jeszcze da się zrobić
aby bardziej zaciekawił.
pogodnych Swiąt życzę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pora wskrzesić  dzisiaj wymarłe dronty* dronty dodo niech odwiedzą stare kąty tylko… żeby jeszcze umiały wtedy latać bowiem będą się z ludźmi także  bratać   Wreszcie  już odetchnie  nasz glob cały kiedy pod niebem będą dla nas latały kiedy polecą także nad każdą doliną przybędą do nas i do mnie z nowiną   Jako największe z ptaków gołębie wojny wpuszczą na czarne głębie niech to całe zło zatonie wreszcie ale w każdym państwie i nareszcie   Bez uczucia żadnej obawy i strachu spojrzy dodo na ciebie z dachu i zagrucha hymn pokoju światu może łapę poda jak siostrze lub bratu   Każdy sobie swego dronta także zakupi nikt już nie powie że ten ptak  jest głupi znów odpocznie łąka, pole i las zielony -------------------------------------------- wymienimy na dronty wszystkie…  drony       Dront dodo *(Raphus cucullatus) – wymarły gatunek dużego ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae),   
    • Jeden plus jeden równa się jeden to jest matematyka miłości dwa plus jeden równa się zdrada przyjaźń albo szczęśliwa rodzina trzy plus trzy równa się trzy po trzy w życiu nie ma żadnej logiki dwa minus jeden równa się zero równanie samotności
    • Życie rozbiło się jak kruche szło z jego kieliszka piłem kiedyś wino to co do ust wpada jest święte zostały plastikowe kubki przeklęte   wypiłem jednorazowe szczęście z jednorazowego kubka powoli teraz jest poddane recyklingowi pragnę go choć odrobinę więcej nie mam już z czego się napić otwieram usta wystawiam język czekając na szczęścia deszczyk o którym wciąż śnię i będę śnić zebrały się chmury była nadzieja a tu smutek zaczął padać rzęsiście jasna i ciemna to mokra cholera klnąc piłem spragniony jak liście życie to barman co emocje polewa gdyby chociaż nalało kieliszek szczęścia częściej to co spragnionemu sercu miłe lecz pić trzeba nie będę wybrzydzać żyjąc nieustannie emocje piję ustami co wiecznie spragnione pić wciąż muszę pić wciąż trzeba prosto z chmur kieliszka czy kubka wszystko wypija moja spragniona dusza szczęście powoli nieszczęście duszkiem oba ciągle życie naprzemiennie miesza piję to co nalewa tęskniąc za szczęściem
    • Coś się zawsze pisze na nowo. Pzdr.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...