Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeśli to miasto nas zechce
z otwartymi ramionami
rozpoznamy się wszędzie
będziemy witać świeże ulice

nie? - pójdziemy dalej
szukać przyjaznych okien
razem - radośni odnalezieniem
siebie nie zatrzymamy w biegu

położę głowę na ramieniu
moje oczy twoje spojrzenia
jeśli jednych zabraknie
będą tylko nasze

Marlett oraz Sosna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




banał?umm, tak, banał, pozdr

'' banał'' nie jest uzasadnieniem.
....może Panu poecie trudno zinerpretować wiersz ?
Banał może sprawiać problem.

DziękujeMy.

banalna treść wiersza, reszty nietrzeba, pozd
Opublikowano

Pan poeta 2

sąd ferując wyrok jest zobowiązany to napisania komentarza (dlaczego tak a nie inaczej)

natomiast Pan poeta 2 feruje wyroki bez komentarza

pewnie indolencja

ale dla nas żal i jakaż strata że nie możemy poznać przyczyn takich opinii ( słabe, banał)

współczujeMy

Opublikowano

moim zdaniem 'miasto', zmierzanie do niego może symbolizować wybór ścieżki, jaką podmiot liryczny /1 os., l. mn. - zatem jest on zbiorowy/ będzie podążać. pytanie - czy ścieżka, na którą padnie, będzie odpowiednią ? oczywiście - takie pytania zawsze pozostaną bez odpowiedzi, dopóki sami nie przekonamy się na własnej skórze.

zatem przed podmiotem lirycznym staje poważne zapytanie, rodzą się wątpliwości. jest on jednak pewien, bo wie, że może liczyć na bliską mu osobę, która nie zostawi go, jakkolwiek miałoby nie być. ostatnia strofa mówi nam o niezwykłym połączeniu, afirmacji dwóch osób, które chyba uznać powinno się za podmiot liryczny.

podmiot liryczny nie boi się iść w nieznane, bowiem ma oparcie, które dodaje mu pewności, spokoju, zapewnia poczucie bezpieczeństwa. mnie ten tekst przekonuje. kto by nie chciał, aby jego związek się tak układał ? przepraszam za trochę niepolskie zdania, ale jest rano, mózg nie rozgrzany ;p

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...