Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pet za petem
na schodach na każdym piętrze
lampucera z parteru roznosi swój ogień
dym popiół i głos
przeziębionego drwala

jej dwie córki kłaniają się sąsiadom
starsza już pod rękę z chłopcem
wychodzi w długi wieczór

raz po raz pod klatkę zbiegają się kurwy
to siarczysty duet przekrzykuje miasto
a miasto całe w oknach adoruje sceny
pijanego Romea z kochanką Erynią

nocą
pod jej drzwiami dzwonią jak na sumie
półlitrówki ćwiartki ognistej aqua vitae
jej Pan kocur za odźwiernego ma
mnie kiedy rano razem na wycieraczce
pukam

i drzwi otwiera zmęczona dziewczynka
z tkliwością w ciemnych chabrach
do wszystkich czterołapnych

co człowieka zmienia –
co rano w szarych wąsach szukam odpowiedzi
w skupionym wzroku stopionego złota
w tanecznych figurach ogona
Panu kocurowi dziękując za ten portret

Opublikowano

Pisałem już w W, że mi się podoba, więc tylko powtórzę - świetny klimat. Niemal się widzi tę klatkę schodową, na któej "równo leją". I w ogóle ciekawa menażeria. Pamiętam takie klimaty... z warszawskiej Pragi ;))
Pozdrawiam.

Opublikowano

Stefanie Rewiński;
nie tylko poeci "balangują";
tak jest na wielu podwórkach, w Polsce, w Rosji, Meksyku, Ukrainie...Świat to Wielka Balanga!
:) J.S

kasiaballou;
tak już jest, że każdy czytelnik "bierze" tyle ile chce, ile może, ile umie odczytać;
dziękuję za obecność;
:) J.S

Marcin Gałkowski.;
byłbym wdzięczny o wskazanie miejsca, gdzie "zgrzytło";
pozdrawiam; J.S

HAYQ.;
pilnuję tej istotnej, a zaniedbywanej prawdy, że sztuka bierze się nie z głowy, a z życia;
dziękuję!
J.S

Opublikowano

lubię wędrować, zwiedzać, podglądać,
zwłaszcza - peryferie miast i miasteczek,
(może to tęsknota do dzieciństwa - tam się wychowałam),
dlatego czuję się upoważniona do wpisania mojego odczucia
- po przeczytaniu wiersza;
Autor niezwykle ciepło ale i trafnie namalował ( tak, to seria obrazów),
wycinek życia, pewnej małej społeczności. Małej? A może dużej -
z uwagi na powtarzalność zachowań? i Autor i peel - nie oceniają
tych zachowań - zostawiają to dla czytelnika, jego wrażliwości.
Całość obrazów spina i nadaje jeszcze więcej ciepła i realności :
" i drzwi otwiera zmęczona dziewczynka
z tkliwością w ciemnych chabrach
do wszystkich czterołapnych"
Do mnie ten wiersz przemawia, uważam, że jest piękny, poprzez swoja autentyczność,
pięknie namalowany, bije od niego prawda (myśli się: tak było, tak jest, żal tej dziewczynki,
żal tych ludzi, żal takiego życia, ale ono jest, jak i ci wszyscy ludzie są, istnieją, żyją).
Przepraszam, za dużo z mojej strony słów.
Pozdrawiam
serdecznie Pana Jacka
- baba

Opublikowano

miła Babo.;
ależ ten "Pan" Jacek urósł! nie macam głowy, bo boję się, co na niej znajdę, melonik czy koronę; a jedno i drugie kłopotliwe, bo z jednego i drugiego trzeba się i tłumaczyć i czuć się zobowiązanym czyli upoważnionym; :)
a ta "mała dziewczynka" to przenośnia, bo to inna postać "lampucery"...stąd tytuł; nie wiem czy to jest czytelne dostatecznie;
i co osądu opisującego; Herbert twierdzi, a ja mu wierzę, że poeta ma być wielkoduszny jak Bóg-Stworzyciel, bo się na nim wzoruje, tworząc...staram się Mistrza nie zawieść;
dziękuję za "głośne" czytanie; wiem po sobie - ile to wymaga odwagi i jakiego przekonania;
:))J.S

Opublikowano

właśnie to jest fajniaste, że można się odnaleźć w różnych postaciach
występujących w wierszu, w dziewczynce, w pijanym Romeo, w Panu kocurze,
w kocurze, a nawet obudzić się na słomiance obok kocura.
Środowisko powiela szablobny zachowań, przemiana trwa "na okrągło",
Ty Jacku - to doskonale ująłeś, a ja lubię takie klimaty.
Nic nie wyrosło, ponad to - co powinno, idzie wiosna:
czas chodzić z gołą!(?)
Zapowiada się ciepły rok - pozdrawiam
- baba

Opublikowano

pierwsza, reszta warsztat, pozd
--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: 2008-03-17 13:02:13, napisał(a): Pan poeta 2
Komentarzy: 626

było w Warsztacie, ale Pan poeta 2 nie zgłaszał uwag;
za późno!
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
    • @Alicja_Wysocka Napisałem taką szybką odp. ad hoc. Zrobiło mi się szkoda tego licha.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...