"Pióro mej duszy"

[Darkface]

Piórem mej duszy spisuje myśli,
ubieram w słowa radości i smutki,
przywdziewam maski, by móc odkryć serce
bijące nadal, jak długo? Nie wiem.
Miarowe dźwięki na korytarzu
suną, od ściany do ściany, chwiejnie.
Czy głos zduszony, czy głos donośny
i tak każdy skończy tam, gdzie poprzednie.
Po schodach, w mrok spadną, coraz głębiej,
aż wreszcie cisza stłamsi krzyk bólu.
Pusty korytarz znów będzie czekał,
aż przyjdzie nowa fala nadziei.
Na ścianach ślady, odciski dłoni,
ciągną się smugi czarne i białe.
Czarne pamiątką przebytych smutków,
białe-jakże płonnych nadziei.
Biel przejdzie w szarość, to kwestia czasu,
czerń zacznie żłobić w ścianie swe wzory.
Malarze życia zawsze gotowi
i tylko oczy wciąż niezmienione.
Piórem mej duszy spisuje myśli,
atrament z serca biorę.
Raz jest on czarny a raz czerwony,
pragnąłbym, by był biały.
Malarze życia malują ściany,
korytarz staje się ciemny,
a ja spisuję kolejne myśli
marzenia...napiszę łzami.

[Darkface]

Nadzieja przyszła :) I już postanowiła się zadomowić. Tym samym z pesymisty stałem się optymistą :) to dopiero potężny krok. Przeskoczyłem przepaść ;)

Dziękuje za słowa i pozdrawiam ;)