Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przez kryształowe okno
sączy się złocisty napój
słyszę już stłumione kroki
marzeń mych pragnienia

Łyk rozbudza zmysły
senna mara znika
świeca cienie kołysze
w kącie bojaźń przycupła

To tu ścieżki tajemne
kamienie strugą oblewane
drzewa w skałę wrośnięte
śnieg w załomach blady

Wszystko to znajome
supełkami rosy ubrane
dotyk rąk pamiętaja
i spojrzenia łaskawe

Zrywam zasłonę z oczu
by zobaczyć więcej
nie pominąć niczego
co ślad pozostawia

Teraz wiem na pewno
wszystko w nas zapisane
kto odczytać zechce
temu przyniesie radość


[sub]Tekst był edytowany przez zbigniew wilk dnia 22-05-2004 00:26.[/sub]

Opublikowano

Więc jesteśmy jak nagrana w prawieku płyta?
Przepraszam, że tylko tak na temat przesłania. Jednak wymowa tekstu, jakby bez grama nadziei na wolność, zastanawia mnie mocniej niż forma, której mogłabym to i owo zarzucić.

A.

Opublikowano

bladzisz po sladach Zbyszku, szukasz a jednak zrywasz zaslone z oczu?!
"Teraz wiem na pewno
wszystko w nas zapisane" - to jest tak blisko, bo w nas ...
ladny wiersz,lecz trzeba sie zastanowic i pare razy przeczytac (((:
pozdr M+A

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rozumiem, że przesadziłam, mówiąc o fatalizmie/ determinizmie/ etc.
Może to tylko spojrzenie za siebie, bez patrzenia przed ?

Równie serdecznie jak Ty mnie, pozdrawiam Ciebie. A.
Opublikowano

Mario, sprawiasz mi radość swoją wizytą na mych stronach. Tak przyznaje trochę zamotałem to wszystko, może zbyt mocno, może to przez ten złocisty napój i świece, które zawsze nakręcają mój nastrój. Może odkryłem to wszystko co jest głeboko w nas wyryte uczuciami? Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Macieju, dziękuję za słowa otuchy, tak masz rację, odkryłem to co jest w nas zapisane uczuciami, tylko trochę trzeba się postarać aby to odkryć i przeżyć. Z ukłonami przesyłam pozdrowienia.
[sub]Tekst był edytowany przez zbigniew wilk dnia 24-05-2004 00:09.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ileż razy doznaje się ekstazy idąc z gwoździem wystającym z buta. Pomnożyć drogę przez czas, podzielić przez zadziorność ćwieka. przed nawias wyprowadzić współczynnik gdzie rozcięta pięta. Szczęście przełożyć na układ. Czyś Pan może popełnił błąd? Ateista- co do końca swoich dni dociekać Absolutu będzie. Szczęście jest zawsze niepojęte ono szumem tworzy rym. Widział Pan kiedyś kormorany? Koncept skrzydłami słońc spięty. Kliny przeciąłeś brzegami trzcin. Serce wciąż niebem kołacze. Święte.                              
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Starzec ;) wiadomo. Dzięki, również pozdrawiam        @Rafael Marius :) dziękuję     
    • @Toyer Życie jest jak nałóg. Tak można podsumować Twój wiersz.  Zycie samo w sobie jest uzależnieniem: chcemy go, niezależnie od jakości. Jak pijak wraca do kieliszka, tak człowiek wraca do życia, nawet jeśli podaje nam ono nie zawsze to, czego pragniemy. To pragnienie życia  mamy wypisane na tablicy serca - jest naturalne, wpisane w większość ludzi. Wyjątkiem są zaburzeni, cierpiący tak mocno, że nie potrafią już pić tego, co im podano.  
    • @Maciek.J to prawda
    • W ciechocińskim parku tłumy kuracjuszy, tworzą pary łabędzie śpiewając bezgłośnie. Kwiatowe dywany pięknem mogą wzruszyć, kolorowe fontanny przywiodą garść wspomnień. W łowickich pasiakach skazane na niebyt; obertasy, mazurki czynią rwetes spory. Wraz z piwem czas spływa, zdjęcia bez potrzeby, ławeczkowe uśmiechy liczą na sponsoring. Współczesny makijaż zmarszczki złożył w grobie, puszystości ścisnęły spinki i suwaki. Brzuszki nie dopuszczą do zbyt czułych objęć, w zapomnieniu zginęła gdzieś granica smaku. W skocznych dyskotekach większość dyskopatów. Przypadkowo usłyszysz coś tam po cygańsku. W ręku czyjaś ręka, jak karciany atut, zaś prawdziwki się bawią grzecznie i po pańsku. Dość wiekowy młodzian chce marzenia ziścić, balzakowska podlotka też szuka przygody. Kruche możliwości w mig ugaszą wyścig. Tylko wstydem zbielały śmietankowe lody. Kilka drobnych szaleństw i już zawrót głowy, a rytm disco podgrzewa pięćdziesiątką czystą. Jeszcze krople potu w pędzie zabiegowym i markotne powroty w swoją rzeczywistość.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...