Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zapraszam cię dziś na spacer.
Dawno nie byliśmy razem.
Oprowadzę po ogrodzie.
Opowiem. Wszystko pokażę.

Lato w pełni żarem praży,
słońce kąpieli zażywa.
Łąka jak kwiatowy dywan
zaprasza. Zerka pokrzywa.

Prawda, jak tu piękne? Widzisz?
Zrobili plażę dla dzieci.
Żaby kumkają nad stawem
i słońce tak jasno świeci.

Stara jabłoń choruje w tym roku.
Dach na altance cieknie bezradny.
Czereśnia w górę wystrzeliła tak,
że szpaki sobie dobrze podjadły.

W głębi za domem chylą się
kiście dorodne porzeczek,
czas już na owocobranie.
Tam na gruszy sroka skrzeczy.

Wreszcie i juka zakwitła,
sprzyja jej lato gorące.
Słonecznik stoi pod płotem,
obraca głowę za słońcem.

Nasz ogród taki piękny!
Wierzba za tobą płacze.
I mnie też tęskno, bo bez
ciebie wszystko inaczej.

Milczysz wymownie...

Wiem,
ty z góry wszystko widzisz...

Opublikowano

pamiętam wiersz z warsztatu, ładniutko namalowany.
Tak, jak się kogoś kocha, to chce się razem z nim,
przeżywać to piękno.
I wierzymy, że Oni - jednak z nami są i patrzą - choć z góry.
Z sympatią -
baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



serdecznie dziękuję,
to prawda, co mówisz,
prawdziwa miłość sięga dalej
niż zasięg tego świata
i zawsze jest piękna,
bo opiera się na nadziei

pozdrawiam cieplutko
teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Strach to najpotężniejsze narzędzie władzy, a gdy nie ma się żadnych sukcesów ani pomysłów na nią to pozostaje taką retoryka. Śmierci widziałem wiele… i nie oznacza to też, że żyjąc z dyktatorami po sąsiedzku nie trzeba być czujnym, choć jak uczy historia to raczej przyjaciele chętniej nóż wbijają znienacka niż oni. Zwierzęta potrafią przeczuć zagrożenie i my też podświadomie to czynimy, dostosowując język ekspresji o tym do swego gatunkowego idiomu. Nie strach dla mnie jest kluczowy, bo śmierć jest wpisana w cykl, który trzeba akceptować aby nie popaść w obłęd, ale czymś innym jest rodzaj obawy przed lekkomyślnym zniszczeniu świata jako znanej nam całości. 
    • Dobry Boże Daj odwagę, bo unieść tego nie mogę. Za grzech Cię przeproszę, wiem, że tu jesteś, lecz ja już tak dłużej nie mogę.   Wybacz mi, proszę, o przebaczenie proszę. Ciało moje spada, ciężar bólu je przytłacza.   Daj odejść, bardzo Cię proszę, zanim zło mnie pochłonie.  
    • @Annna2 Mateńko Najświętsza pozwól proszę, by na tym świecie nadal dało się żyć. Też kocham Maryję i dla niej kapliczka i album. Dziękuję że wskrzesiłaś mój wiersz a może go tutaj zamieścić. Teraz chyba jest pora stosowna na taki wiersz i może go bardziej docenią niż na beju?
    • @KOBIETA   ulala.   piękny wiersz.    przytłaczająca, dwoista natura miłości, która jest jednocześnie przyczyną cierpienia i jedynym ratunkiem.   relacja, którą opisujesz jest mroczna i niebezpieczna, ale ostatecznie okazuje się niezbędnym elementem istnienia.   Dominiko. Twój wiersz rozdziera duszę. Jego piękno tkwi w plastyczności i obrazowaniu które przenikają do ostatniej cząsteczki DNA.   super, piękna Dominiko :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...