Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Dokonuję subtelnych dystynkcji pojęciowych
Czyli odróżniam. obiekty. Kategoryzuję.
Siebie, od innych przedmiotów w tym pokoju
Ciebie, od reszty ludzkości.
Nie umiem tylko odróżnić dobra od zła
- bo przecież skoro mnie tak bolisz - to musisz być zła
I dobre być powinno, że już ciebie nie ma
A jednak

Regresywne introjekcje dychotomizują moje perspektywy
na „Ja bez ciebie” i „Ja już w ogóle nie”

Teraz już wiem dlaczego twoja lewa ręka była zawsze zimna
(ty byłaś przecież taka gorąca,
albo przynajmniej w temperaturze pokojowej).
Ona wcześniej ode mnie wiedziała, że jesteś zupełnie martwa.

Tak bardzo chciałbym, żebyś istniała naprawdę
Mógłbym cię wtedy zabić za to, co mi zrobiłaś.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czytaj co piszą a nie co Ci się marzy z okazji walentynek :P
to o schizofrenii było, a że z wykorzystaniem kobiety? - do czegoś mogą się przecież przydać.. ;)
Opublikowano

Burzliwie tu, boleśnie też i prawdziwie. Dociera takie pisanie. Mocno dociera. Bo wzięte prosto z życia. Momentami mam wrażenie jakby ze znajomego mi życiorysu. Urwane w każdym razie wprost ze świata ludzkich emocji. A poniższe obszerne fragmenty robią na mnie autentycznie niemałe wrażenie:


odróżniam (...)
Siebie, od innych przedmiotów w tym pokoju
Ciebie, od reszty ludzkości.
Nie umiem tylko odróżnić dobra od zła
- bo przecież skoro mnie tak bolisz - to musisz być zła
I dobre być powinno, że już ciebie nie ma
A jednak

(...)

Teraz już wiem dlaczego twoja lewa ręka była zawsze zimna
Ona wcześniej ode mnie wiedziała, że jesteś zupełnie martwa.

Tak bardzo chciałbym, żebyś istniała naprawdę
Mógłbym cię wtedy zabić za to, co mi zrobiłaś.


I powiem, że dla dobra wiersza ograniczyłbym go do wybranych przeze mnie fragmentów. Zrezygnowałbym z dokonywania subtelnych dystynkcji pojęciowych i dychotomizowania regresywnych introjekcji. W moim pojęciu one niepotrzebnie zagłuszają naturalny przekaz i odbiór tego wiersza.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


:) ale to była właśnie inspiracja tego tworku - chłopczyk prowadzący wykład serio takimi tekstami leciał :)
dzięki i pozdro
Opublikowano

oj to mnie w błąd koleżanka wprowadziła, dałabym sobie uciąć łeb i wszystkie członki, że to wiersz o mnie napisany przez pewnego Macieja. Cóż, błądzić rzeczą ludzką, nawet publicznie może się zdarzyć - wszak niektórzy publicznie kłamią a się tego nie wstydzą, więc ja się tym bardziej nie wstydzę :) pozdrawiam! :D

Opublikowano

Dobrze to napisałeś.
No może tytuł mi się nie podoba :D
Żadne słowo nie jest zbędne. Myślę, że
sporo nad tym pracowałeś, przynajmniej
na taki tekst to wygląda. No i wróciłeś :)

Pozdr. a

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jak się ostatnio dowiedziałem (jak zwykle jako ostatni :) )żyjemy w czasach śmierci Autora, i królestwie Czytelnika - a skoro, aż się ktoś specjalnie zalogował, żeby mi komenta dodać to chyba tekst zadziałał na wyobraźnie :)
chociaż obiektywnie rzecz ujmując to straszny kicz jest - jak każdy tekst o miłości, zwłaszcza pisany przez kogoś, kto nigdy nie kochał :)
ale tak - jednak jest dopracowany (chociaż nie wygląda) i coś chciałem nim powiedzieć, ale co - to pozostanie już moją tajemnicą. I bardzo się cieszę że wróciłem - taka nowa choroba w moim repertuarze - uzależnienie od orga :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.
    • Spisuję wszystkie smutki nigdy niewysłane łzy są znaczkami adresat między wersami listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce poczta zgubiona prosi o nowe nadanie łzy są znaczkami adresat między wersami donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie poczta zgubiona prosi o nowe nadanie tak żeby trafić do serca postrzelonego donikąd wyślę żal że nie wychodzi życie listem bez błędów który istnieć nie potrafi tak żeby trafić do serca postrzelonego a może samo siebie zakochaniem zbawi listem bez błędów który istnieć nie potrafi dostarczę sobie priorytetem nadzieję a może samo siebie zakochaniem zbawi cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listem bez błędów który istnieć nie potrafi spisuję wszystkie smutki niewysłane cierpiące życie uwięzione w poczcie smutków listonosz krąży chcąc zostawić uśmiech w skrzynce
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...