Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Coś w dziale Z mamy regularny szturm świeżoupieczonych poetów ;-)) Nie żeby mnie to przeszkadzało, ale zaczyna mnie kusić przyłączenie się do nich ;-)))

ZETKA DLA WSZYSTKICH!!!!!!!!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a któż broni Panu pojawiać się w Z? :|
o ile mi wiadome, to dział otwarty :)

ale ile razy próbuję wejsć dostaję kupą w twarz ;-)))))

pozdr.
Opublikowano

tez zauwazam, ze zarowno zwyciescy konkursow ogolnopolskich wrzucaja do "p"
jak i czolowi rutynowani krytycy

czy to wynika ze skrajnej skromnosci
ktora moze byc rowna z pycha
czy z realnej oceny swoich utworow
nie sposob orzec

tymczasem nowe twarze kieruja sie samozachwytem
i wpychaja bezpardonowo wypociny w "Z"
robi sie pomieszanie
i relatywizmem czystym nalezy podsumowac

podloga jest sufitem
a sufit podloga

ogolnie mowiac
jestem przeciwny dzieleniu poezji/"poezji" na dzialy

widac zreszta skutek na zalaczonym obrazku

Opublikowano

ludzie, błagam, trochę samokrytyki. nie wiem, czy dział P w tej chwili nie ma na składzie lepszych tekstów niż Z. zresztą, to jest dział dla zaawansowanych poetów, potrafisz się jednoznacznie, Adolfie, zdeklarować w ten sposób? według mnie takie myślenie- napływ świeżo upieczonych poetów- woła o pomstę do nieba. jak chcesz, to publikuj tam, może "świeżo upieczeni" cię pochwalą...
bez obrazy Adolfie, ale czy czujesz się w pełni rozwiniętym, dobrym poetą, który może zbierać same pochwały, a za nagany płacić tylko prostym "dziękuję, zastanowię się"?

Opublikowano

te działy to taki znak rozpoznawczy orga, zupełnie są one bezsensu w takie formie jak teraz- ale żal by ich było...
"zaawansowany poeta" - czegoż to ludzie nie wymyślą.. to może trza zrobić jakieś testy? (na "zaawansowaność poetycką"?) :)
kiedyś mieliśmy tu chłopczyka co obliczał wartość poetycką jako odwrotnie proporcjonalną do liczby dopełnień, inny znowu liczył metafory - i jak osiągały określoną liczbę, przenosił do Z...
ja proponuje kryterium obiektywne: jak ktoś siedzi tu powiedzmy 4,5 roku to może sobie wrzucać do Z :D
/a na poważnie, to proby doszukiwania sie kto ma jakie intencje i co sobie o sobie myśli, są trochu bez sensu... /

Opublikowano

Tutaj nie chodzi o podział - każdy wie, kto i jak się zna na materii i wie też, co dana mu osoba wpisuję. Czyli - jak się już ma poparcie ludzi, których się szanuje, to wystarcza. A krytyki dupne, jakie sobie lubią wstawiać nawzajem parzący się grafomanii to kolejna zaraza Z.
Kiedyś to były czasy na ogrze, teraz to jest jęk. Mam wrażenie, że jakieś plastykowe i wypieszczone pokolenie poetów z hipermarketów a'la "marianna ja" dorwało się do żłoba. Dno.

Opublikowano

Jeszcze jeden krok a będzie pan do nich strzelał, bo są niepoprawni poetycznie.
Nie drogi panie - zasad nie ma i nigdy nie było, lecz są, byli i zawsze będą pedantyczni nadgorliwcy, chcący urzeczywistnić niemożliwe idee - sterylność, doskonałość etc. Miniony czas natomiast, zazwyczaj jest lepiej postrzegany od aktualnego/przyszłego. wiec niech pan nie histeryzuje. Zmienił się pan - nie czasy. Słodkie ciastko już nie jest tak dobre jak kiedyś, bo się pan przejadł?, postarzał?, znudził?, zasklepił w oczekiwaniach?, zatopił w stereotypach?, i być może - Bóg wie jeszcze co...

Opublikowano

a mnie to bardzo interesuje, co pan Krzywak mówi. naprawdę. niech mi pan wytłumaczy, zresztą o tym mój wątek był. jakie to były te stare dobre czasy na orgu? wszyscy się awanturują, ale nikt jeszcze nie zapytał.
mówi pan, że wypieszczeni poeci itd., ale ja bym chciała wiedzieć, jacy byli kiedyś.
bez obrazy, moja wypowiedź nie jest podszyta żadną ironią i urazą, po prostu pytam, z ciekawości :)
(i z góry dziękuję za odpowiedź)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Krytyka była ostra, bardzo ostra, w dodatku moderator wyrzucał pewne utworu, co stanowiło już poważną barierę dla wstawiających (no bało się po prostu). I wtedy dział Z rzeczywiście był awansem. W tym momencie (chociaż są starsi stażem użytkownicy niż ja, wielu też odeszło) jak jest, każdy widzi - aż strach wpisać komuś "nie podoba się", bo od razu wielkie pretensje, groźby i wyklinanie.
Oczywiście to pokolenie to jeden wielki ogólnik, bo naturalnie, że też wielu miało pretensje (o, ja wtedy też), teraz też co chwilę jakiś tam wątek się pojawia o poziom, ale na tą chwilę Z reprezentuje śmietnik, a D - dość wysoką klasę doskonałych wierszy. Niby nic, a jednak.

Szpanie Wojciechu - mam nadzieję, że się pan nie obrazi, ale po prostu nie chcę mi się z panem dyskutować na łamach jakiegokolwiek forum.
Opublikowano

czy wyrazanie wlasnego zdania jest zlem? i czy to wystarczajacy powodem by sie odwrocic do tej osoby o innych pogladach plecami? Panie Krzywak - merytorycznie zawsze z panem rozmawialem i rozmawiam, a pan mnie traktuje jak smiecia - jakbym strzelal "kupami". Jeden raz wypalilem co o takim traktowaniu mysle i stalo sie. Potem zreszta dalem przeprosiny. Pamietam jak sie pan moim wierszem zachwycil, a potem juz sie jakos panu odwidzialo, moze to tylko wiersz - fakt, ale nie rozumiem panskiej gruboskornosci i fałszywości. Mam wrazenie, ze pan przejal od "starej, dobrej poezji.org" jedynie paleczke tyranii, zapominajac o czyms najwazniejszym. A internet ma to do siebie, ze jest smietnikiem w kazdym zakamarku i nie sposob utrzymac porzadku. Porzadek to mozna utrzymac podczas wieczornych spotkan poetyskich przy swiecach w restauracji - tylko co to jest za porzadek jak sie za wyrazanie siebie dostaje kopniaka w tylek. To terror - mam wrazenie ze pan za tym teskni.

Opublikowano

Kiedyś podział na Z i P polegał na tym, że w dziale P, komentując, należało delikatnie traktować piszących , a w Z można było walić prosto z mostu i bez ogródek. Tak, żeby początkujący się nie zniechecali, a zaawansowani nie popadli w samozachwyt. Oczywiście wszędzie należało uzasadniać, brać odpowiedzialność za własne opinie i nie wolno było obrażać autora (krytyka powinna dotyczyć tekstu). I to były dobre czasy...
Podział na zaawansowanych i początkujących w dosłownym tych słów znaczeniu jest bez sensu, jeśli każdy sam decyduje, do której grupy należy. Scio me nihil scire - im ktoś mniej wie i potrafi, tym wyższe ma o sobie mniemanie.
Może należy wrócić do starych, sprawdzonych recept, i tylko zmienić nazwę na, powiedzmy, C i P (czyściec i piekiełko) ;)
Pozdrawiam, j.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Interesuję się wierzeniami słowiańskimi. Nie lubię pisać wierszy rymowanych. Mam nadzieję, że napisana ballada Was zainteresuje.  
    • żar leje się z nieba ostre promienie niczym języki wściekłych psów liżą Annę po karku w rozchełstanej koszuli jakby zachęcała glaszcz ino po mału zniszczonymi dłońmi zagarnia naręcz wrotyczu żółte kulki drażnią napęczniałe piersi odużona zapachem dziurawca i mięty przystaje powoli przeżuwa listeczki bylicy rozgniatając językiem delikatną strukturę gorąc może w cieniu starej ulęgałki znajdzie ukojenie tenten racic obwieszcza przybycie gości dwie sarny spłoszone puściły się polem depczą kolby kukurydzy to nic to życie
    • @Naram-sin    Mnie śmieszą komentarze ludzi, którzy chcieliby wszystko na tacy, a dostają... cóż.. właśnie wszystko na tacy.   Zasadniczo, jakiś czas temu robiłem test w Mensie, wynik jaki był taki był, jednoznacznie stwierdzający, że mojego IQ nie da się określić. Suma summarum wyszedłem na oszusta.   Przypuszczam, że owoce mojej ciężkiej pracy nie mogą być doskonałe, bo przecież - kto w doskonałość uwierzy? Owoce, które niekoniecznie objawiają się fizycznie... chociaż powyżej widać, że jednak - w pewien sposób, jeśli uznać słowo za byt fizyczny - istotnie jest to owoc doskonały mający chyba jednak tylko swoje implikacje w świecie fizycznym. Powstaje nieścisłość...   Ale kto wierzy w ducha?    Przecież ludzka dusza to tylko zlepek szarych komórek pod kościstą kopułą.   Takie moje "fopa", że być może piszę o rzeczach, które są ze świata niebieskiego, wśród ludzi, którzy myślą tylko po ziemsku.   A patos? No cóż, nietrafiona opinia potwierdza trafność intencji.   Właściwie to wszystko złośliwe, co napisałeś i.. szczerze mówiąc, tak sobie bekam na Twój wyrzut chamstwa - tak to prostacka odpowiedź ale zasadniczo nie widzę powodu by to, co proste miało kłócić się z tym, co skomplikowane.   Tak więc proszę, a właściwie dziękuję, bo w sumie miło patrzyć jak ktoś sobie żyły wypruwa z zazdrości.   Ja się tutaj dobrze bawię.   Aha, pisząc "autor" uderzasz we mnie, niczego nie ukryjesz, jeśli to jeszcze nie jest oczywiste.   Ach no i dziękuję za kawałek "waniliowego lodzika" - "(...) wiersz nawet wciąga (...)" w tym błotku.     Ale w sumie chętnie posłucham dalej, bo mnie bardzo fascynują postracjonalizacje ludzi, którzy w ciemności swojej "duszy", której winy "aż kipią spod skaczącej pokrywki" wypluwają właśnie taki bełkot.   Wracając do patosu - nie ma od niego ucieczki, nie zamierzam przed nim uciekać - zamierzam się do niego uciekać.
    • Nie umiem się stworzyć Nie przychodzę sobie łatwo Nie dostaję do niczego Ze światła gwiazdy W cień uciekam nocy Buszując po meandrach Pewności że to co Widoczne to oko patrzące Wgłąb czaszki Bielmo śródsłowia Powieką dnio-nocy operuje Kształt nadaje Bezładu Składam się poniewczasie W trumienkę Rąk Nigdy nie krzyżuję      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...