Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jak to nie trafione? To że hip hop może mieć układ rymów abcb (co raczej rzadko się zdarza by w całym tekście był utrzymany taki układ) nie znaczy, że układ rymów w Twojej miniaturze nie brzmi jak w hh. Gdyby tylko dwa ostatnie wersy stanowiły miniaturę to bym się nie czepiał, bo takie formy się pisze, ale jak cały czas do jednego rymu jest tekst napisany to na prawdę nie brzmi dobrze, czy napisałaby to Szymborska, czy jakiś raper, czy Ty.

No tak nietrafione, jak napisałem. Chyba wyraziłem się dość jasno.

Zaraz, a w ogóle to chcesz mi powiedzieć, że Szymborska może trzyma w tym wierszu jakiś układ rymów od początku do końca? Nie rozśmieszaj waść.

W ogóle jak układ rymów może przypominać hip-hop? Tomaszu, skąd ty bierzesz takie teorie, że jakiś rodzaj muzyki ma konkretny układ rymów? A jeszcze na marginesie dodam, że do Szymborskiej też się równał nie będę, bo ona w tym wierszu genialnie rymuje "świata"-"lata":D.
Napisać każdy może, trudniej to uzasadnić.

Tak jest zachowany układ rymów, poza rymem wewnętrznym w pierwszej strofie.

Ano tak może układ rymów przypominać hip hop, że w hh nie ma żadnego sensownego układu rymów, to samo jest tu u ciebie, w dodatku do jednego rymu jest to napisane. Kumasz waść w końcu?
Do Szymborskiej zdecydowanie nie możesz się równać. Na razie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No tak nietrafione, jak napisałem. Chyba wyraziłem się dość jasno.

Zaraz, a w ogóle to chcesz mi powiedzieć, że Szymborska może trzyma w tym wierszu jakiś układ rymów od początku do końca? Nie rozśmieszaj waść.

W ogóle jak układ rymów może przypominać hip-hop? Tomaszu, skąd ty bierzesz takie teorie, że jakiś rodzaj muzyki ma konkretny układ rymów? A jeszcze na marginesie dodam, że do Szymborskiej też się równał nie będę, bo ona w tym wierszu genialnie rymuje "świata"-"lata":D.
Napisać każdy może, trudniej to uzasadnić.

Tak jest zachowany układ rymów, poza rymem wewnętrznym w pierwszej strofie.

Ano tak może układ rymów przypominać hip hop, że w hh nie ma żadnego sensownego układu rymów, to samo jest tu u ciebie, w dodatku do jednego rymu jest to napisane. Kumasz waść w końcu?
Do Szymborskiej zdecydowanie nie możesz się równać. Na razie

1. Czyli układ rymów u szymborskiej jest zachowany poza jednym rymem, zatem nie jest zachowany.

2. Czyli układy rymów dzielą się na sensowne i bezsensowne? Hip-hop korzysta z tych bezsensownych, Szymborska z sensownych Najwyraźniej słuchasz wiecej hip-hopu i czytasz więcej Szymborksiej ode mnie. Przyjąłem Twoją wizję sztuki, zaakceptowałem skrupulatność systematyki.

3. Mój wiersz ma 4 wersy. Ile jest rymów w 4 wersach oryginału W. Sz.?
Opublikowano

hmm tytuł i pierwszy wers można potraktować jako opinię ogółu, normę ludzkiej rzeczywistości, czy coś w tym guście. cuda przecież się nie zdarzają na co dzień. a mimo to, jak mnie się przynajmniej wydaje, podmiot liryczny uważa pozornie błahe, naturalne, normalne sprawy, jako coś nadzwyczajnego. jemu udaje się dostrzec w tym piękno.

w pewnym sensie miniatura może przekonywać, dokładniej - jej treść. aczkolwiek zdaję sobie sprawę z tego, iż jest ona nawiązaniem do dokonania Szymborskiej, zatem forma nie mogła być inna. skłania do refleksji, jednak nie rusza hmmm absolutnie. moje emocje, jakie wzbudził tekst balansują na granicy kontrastu, co zapewne Autor dostrzegł. może następnym razem uda Ci się mnie przeciągnąć na swoją stronę ;)

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ja tu widzę miłą, bliską zadziorność;) fajne nawet to morze piasku- gdyby było "szerzej" przyczepiłabym się di tego, że oklepane, ale to oklepanie właśnie chyba jest w pewien sposób tutaj negowane:)
pzdr
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ja tu widzę miłą, bliską zadziorność;) fajne nawet to morze piasku- gdyby było "szerzej" przyczepiłabym się di tego, że oklepane, ale to oklepanie właśnie chyba jest w pewien sposób tutaj negowane:)
pzdr

nie wiem, nie znam się:)
Opublikowano

Nie wiem który już raz, ale napiszę to o czym piszę od początku. Nie chodzi o to ile rymów jest w wierszu Szymborskiej, ale o to,że w Twoich czterech wersach są trzy i jeden wewnętrzny i wszystkie są do jednego rymu: zdarzy, plaży, razy, wydarzył i to mi się gryzie. W pierwszym swoim komencie pisałem, że można byłby zostawić tylko dwa ostatnie wersy i byłoby w porządku. Nie byłoby tej tautologii. Wystarczyłoby dać tytuł, który naprowadzałby na to, że to odpowiedź do wiersza Szymborskiej, a nie bezpośrednio cytat z jej wiersza w tytule, który tak samo rymuje się z resztą tekstu i masz kolejny rym, czyli mielenie jednego i tego samego, co tworzy jakieś zapętlenie i moim zdaniem jest niedobre dla formy tego wiersza. Widziałeś kiedyś wiersz czy jakąś strofę czterowersową w poważnym wierszu, która byłaby napisana do jednego rymu... to jest domena hiphopu i nie dziw się, że tak mi się to skojarzyło. Nic innego czego nie powiedziałem wczesniej już nie powiem, bez względu czy się zgadzasz z tym czy nie. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Delikatny, zmysłowy szkic. Czuć w nim zapach i dotyk chwili.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @violettaDziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie :-) 
    • @Berenika97 warsztatowo — to opowiadanie jest dobrze napisane. Autorka ma słuch językowy, czuje rytm i umie prowadzić narrację przez myśl dziecka. Nie ma przegadania, akcja płynie naturalnie, a zakończenie ma klasyczną strukturę pointy z uśmiechem. To bardzo „czytelnicze” — wręcz stworzone pod szkolne czytanki albo katolickie czasopismo dla rodzin. Treściowo — i tu pojawia się zgrzyt. Na powierzchni to zabawna anegdota o „pierwszym grzechu”, ale pod spodem kryje się lekko niepokojący przekaz: dziecko uczy się, że musi mieć grzech, żeby być dobre, że spowiedź to obowiązek wypełnienia listy win, nawet wymyślonych. Zamiast naturalnej refleksji nad dobrem i złem, wchodzi tu mechanizm winy i ulgi — dokładnie ten, który w dorosłym życiu prowadzi do lęku przed sobą samym. Zosia zrozumiała, że kłamstwo jest „ratunkiem”, bo dopiero wtedy poczuła się normalna — jak reszta. Autorka zapewne chciała stworzyć lekką opowiastkę o dziecięcej szczerości, a nieświadomie pokazała, jak religijna narracja o grzechu deformuje dziecięce poczucie moralności. W tym sensie — to opowiadanie jest naprawdę głębokie, tylko nie w ten sposób, w jaki autorka myśli.
    • @Berenika97 Wiersz jest dobrze napisany formalnie — rytm i pauzy prowadzą czytelnika spokojnie, bez zbędnych słów. To widać i warto to docenić. Natomiast przesłanie budzi mój wewnętrzny sprzeciw. Zrozumiałem tekst jako próbę refleksji nad pamięcią i współczesnością, ale w efekcie wyszło coś, co przypomina bardziej moralny osąd niż poetyckie spojrzenie. Autor zdaje się wiedzieć lepiej, jak powinniśmy przeżywać święta narodowe, jak mamy pamiętać i czuć. A przecież każdy robi to po swojemu — czasem w ciszy, bez pomników, bez flag w dłoniach, bez głośnych gestów. Nie zgadzam się też z ujęciem, że współczesność to już tylko telefony, slogany i zapomnienie. To zbyt proste i niesprawiedliwe. Wiele osób pamięta i przeżywa — tylko inaczej. Świat się zmienił, ale emocje, wdzięczność i refleksja wciąż są w ludziach, tyle że w formach, których nie zawsze widać na ekranie. Końcówka o dzieciach, które „nie wiedzą, dlaczego trzeba czuć” — to zdanie mnie najbardziej zabolało. Nie możemy odbierać młodym zdolności do uczuć tylko dlatego, że dorastają w innym świecie. Takie postawienie sprawy stawia autora ponad nimi, ponad ludźmi — jakby miał monopol na prawdę o patriotyzmie. Rozumiem intencję, ale nie kupuję tonu. To nie jest dla mnie wiersz o pamięci, tylko o rozczarowaniu ludźmi, i dlatego — choć doceniam formę — nie potrafię się z nim zgodzić ani emocjonalnie, ani etycznie. Pozdrawiam serdecznie. 
    • To dzieciątko u wielu się zjawia, a bywa, że  towarzyszą mu jeszcze wychodzące z szaf i ciemnych kątów nieokreślone stwory.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...