Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

raz pod wsią z ranka chłop trupa obaczył,
nie myśląc, nazad i do baby z dala
wrzeszczy, chodź w pole, może co inaczy
zobaczysz w rowie - malowana lala,
nieżywa pewnie, bo oczęta owej
sztywne, a cóżeś ruszał ją za głowę?

w ręku twym kudeł, cygański, kręcony,
puść go i zadepcz, nim cię kara jaka,
żeś wywił pieśń tę na wszelakie strony
jakowe bóg nam, tyś z onego kłaka
nie żyw i pewno z oczu śmierć ci miłą,
a tak nam chłopie razem dobrze było

a chłop do baby, obaczysz, krzyż stawię,
gdzie ciało było, teraz w dole spocznie,
ziemia przykryje nieszczęsną a na wieś
powróci spokój, jakiem tu naocznie
brał kiedyś ciebie, kudeł pod krzyż, oby
nikt już na światło nie mógł go wydobyć

stąd od chałupy do chałupy, babo
idź i wywracaj kudeł w plotę, z której
nocy tej pod wsią stał cygański tabor
i wraz ze świtem pozostawił córę,
nieżywą, takoż trzeba było schować
ciało w mogile i odejść bez słowa,

a Szulmierz niechaj pamięta, pod krzyżem
modłów nie czyni, bo wiadomo kto tam
leży, a już ci, rozkłada się niżej
mroczna historia, co spadła na chłopa
i nim doczytasz, na tej bajdy przykład
zapomnij, nim się, jak chłop, w nią uwikłasz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To jest niedobre. Przecież najpierw trzeba coś zobaczyć, by mówić o rozpaczy. "w wielkiej rozpaczy" sugeruje, że osoba była już zrozpaczona przed oglądaniem zwłok. Tak mi się to we łbie układa.


Wiem, że to taka stylizacja i mowa potoczna, mimo to proponuję zmienić na poprawną odmianę, czyli "tę" (bardzo mnie drażni to mylenie biernika z narzędnikiem).

Cała reszta w porządku. Trochę się czasem "kaleczę" przy czytaniu przez tę mnogość skrótów myślowych (chodzi o pomijanie słów, które wywnioskować idzie z kontekstu), niemniej jest to ciekawe.

Na TAK.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To jest niedobre. Przecież najpierw trzeba coś zobaczyć, by mówić o rozpaczy. "w wielkiej rozpaczy" sugeruje, że osoba była już zrozpaczona przed oglądaniem zwłok. Tak mi się to we łbie układa.


Wiem, że to taka stylizacja i mowa potoczna, mimo to proponuję zmienić na poprawną odmianę, czyli "tę" (bardzo mnie drażni to mylenie biernika z narzędnikiem).

Cała reszta w porządku. Trochę się czasem "kaleczę" przy czytaniu przez tę mnogość skrótów myślowych (chodzi o pomijanie słów, które wywnioskować idzie z kontekstu), niemniej jest to ciekawe.

Na TAK.

Pozdrawiam.

dzięki Amerrozzo - troszku poprawiłem
MN
Opublikowano

Messa, jestem pod wrażeniem tego retuszu. Myślałem, że nie zmienisz, bo nie ma jak, a tu proszę. Teraz jest doskonale. Brawo.

Kilka godzin temu byłem na TAK, więc teraz po tej kosmetyce wciąż jestem na TAK i nie mam żadnych zarzutów wobec tekstu.

Pozdrawiam ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pewien wysoki gość postawiony wśród poetów zapytał mnie kiedyś co znaczy - bajda,
wytłumaczyłem, o tym mógł tylko nie wiedzieć ktoś kto z wysoka zerka na padół i
wszystko dokoła wydaje mu się maleńkie, że hohohohoho
MN
Opublikowano

Świetna bajda i jak zwykle muszę dodać - jak zwykle przekonuje. Poprawki też w porzo :) chociaż często słyszy się, choćby coś takiego:

chodź, to ci szczęka opadnie, jak zobaczysz

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...