*** Mamo pamiętasz ...

[Zbigniew Okulap]

Mamo pamiętasz jak zamykałaś mnie w
ciemnej komórce bym nie mógł ujrzeć
światła dziennego
chciałaś mnie uchronić od bólu
swą miłością wypełniłaś mi ciemność
jak kaganek
nie widziałem promieni słońca
czytałaś mi o aksamitnym blasku księżyca
i chłodnych porankach
gangrena zaczęła mnie trawić
odjęłaś mi moją dłoń
mimo to nie oślepłem , słyszałem szelest myszy
tupot pająków na ciele, spijających sok
marsz mrówczych matek oddających me ciało
swoim małym dzieciom
rozniosło mnie po świecie
przemknąłem przez dziurkę niezauważalnie
zabawek już nie ma, książki obrastają w kurz
nie słyszę cię mamo , klucz do komórki zniknął

cykady , opowieści pełne tęsknoty słyszę w
ptasim lesie, biała pani budzi się spośród
mlecznych mgieł gwiazdy bledną
słychać szelest coś wolno stąpa
po trawie
rozżarzona tarcza
podnosi się sapiąc
nad polem, promienie
biegną cienisty lód pęka
(i) muzyka

[Thomas Deszcz]

Nie odkryłem tutaj specjalnie czegoś nowego ( no może poza drugą strofą ). Może dlatego, że już ten temat znam? Możliwe, ale i tak daję " + ".

Pozdrawiam.

[Zbigniew Okulap]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

powiedziane zbyt w prost ? a po cóz coś utrudniać kiedy przekaz ma być prosty zrosumiały i możliwie dobitny, nie mnie to oceniać a Tobie, dziękuje za komentarz, miło że ktoś się interesuje,

to ta przytłaczająca samotność która towarzyszy nam przez całe życie i nie ma od niej ucieczki i trzeba się z nią pogodzić bo tylko samemu możemy podążać własną ścieżką

[Thomas Deszcz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prosto? I bardzo dobrze. Ja osobiście ostatnio już gdzieś czytałem coś podobnego ( ale nie wiersz ), czy nawet oglądałem, dlatego też jakoś specjalnie nie widziałem w tym czegoś nowego.

Hm.. Samotność przytłacza to fakt, choć i bywa jedynym wybawieniem.

Pozdrawiam.

[Zbigniew Okulap]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

możliwe że coś podobnego czytałeś ostatnio , ale ten wiersz powstał 2 lata temu :)

pozdrawiam :)

[Thomas Deszcz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak czytałem tylko, że nie wiersz. Artykuł, w którym właśnie pojawił się taki temat( + jeszcze pewien serial ), ale jak to bywa w życiu wszystko ma jakiś koniec, który prowadzi do innego końca.

Pozdrawiam.

[izabela mąkowska]

Przykro mi ale kompletnie nic z tego wiersza nie zrozumiałam.Jest pełen sprzeczności."Bym nie mógł ujrzeć światła dziennego" ja to odbieram raczej jako zmuszanie do samotności a nie samotność niezależną.Ciekawie napisany ale i tak nie wiem o co chodzi.

[Zbigniew Okulap]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie wiem gdzie dopatrujesz się tu przeczności , wiersz składa się z dwóch obrazów, drugi obraz to urzeczywistnione pragnienie w wyobraźni, może należałoby przeczytać jeszcze raz :)? ja czytam Herberta po 100 razy rzeby go zrozumieć w każdej jego literze

pozdrawiam :-)