stolik zielony

[nigdy ja]

talia w dłoniach trzeszczy bezwiednie
stolik zielono sie gotowi
a w uszach wciąż mam przepowiednie
i wiem że wygrać już nie mogę

ten naprzeciw nie ma twarzy
bardzo zawodowo
fortuna bezimiennym darzy
a los nie rozkłada się losowo

sztony o stół uderzają
z tą martwą pewnością siebie
którą tylko rzeczy posiadają
a my mieć będziemy w niebie

[Andzrzej Jesz]

Dziwny temat, zawsze stroniłem od hazardu (chyba że hazardem nazwiemy wystawianie wierszy na tym forum i czekanie jak mocno zjedzą mnie krytycy :) ) Lecz forma jest przednia. A ostatnia zwrotka budzi szacunek. Powodzenia życzę i pozdrawiam.

[nigdy ja]

bo to nie o hazardzie :)

[Andzrzej Jesz]

Oj, przecież wiem że to metafora. Chodziło mi o przedstawiony obraz.