Do Antonio Lavoisiera

[adolf]

rady, wskazowki mile iwdziane... w fazie tworzenia

Oto wśród tęczy hołdują anioły,
Bogu wiecznemu, sławiąc Jego imię,
Jeden tylko, strojny w płaszcz purpurowy,
zadumanym, gorycz z czary pije.

Toż odkrywca, co dusze światu wyrwaszy,
Na milion cząstek samemu podzielił,
Lecz nie zdołał błysnąć - bo świat pokonawszy
Człowiek go pokonał - i jego rozdzielił!

Ironio, jak jemu trudno było widzieć,
To, czym Bóg świat dla nas stworzył,
A jak prosto było całość puścić w niwecz,
To, czym był - człowiek ostrzem rozłorzył.

Kto inny by zdołał wpatrzywszy się w ogień
naturę władzy w prostotę obrócić,
Kto odważnym by sere zanurzyć w płomień?
I krwią i myslą świat w bieg ruszyć?

Antonio! Na obrazie zasnąłeś w chwale,
Jakże mylnie sądzili, cóż los jest taki,
byc może nikomu z ludzi nie jest dane,
patrzeć przez Boga, nie przez majaki?

[na razie konie ;-) ]

*
Antonio Lavoisier - jeden z najwybitniwjszych, pierwszych chemików, w Xvii wieku opróz skalsyfikowania peirwszyh 28 znanych pierwiastków, obalił teorię flogistonu i udowodnił że spalanie to po prostu rekacje z tlenem. Odkrył tlen (nie jako piwerwszy) i opisał jego rolę w spalaniu. Sformułował prawo zac. masy. ZOSTAŁ STRACONY W CZASIE REWOLUJI FRANUSKIEJ, BO KIEDYŚ SKRYTYKOWAŁ PRAĆE NAUKOWA JEDNEGO Z PRZYWÓDCÓW - MARATA

[Rafał_Leniar]

Adolfie, to by nawet dobre było, ale kilka wieków temu : (