jedenaście lat szeptanych zaklęć

[piotr patt]

… nigdy nie wiadomo czy blisko albo bliżej

można mówić o ciszy krojonej w kawałki
lub pokoju tajemnic wystarczy że wszystko
milknie i zamiera jak po przegranej wojnie

tak to wyglądało jakiś czas temu aż do
pierwszego otwarcia oczu

pamiętam też stany podniecenia raf koralowych
i wychylanie wysp

takie tam czułe drganie powiek między piersiami
czy też obrazy antylop żywcem wyjęte z przebytego
klimakterium jeszcze te cienkie łodygi ziół
po których da się stąpać niczym

wróble

obdarte ze skrzydeł

[Sylwester_Lasota]

myślę, że coś w tym smutnym wierszu jest, ale myślę również, że dobrze byłoby nad nim jeszcze trochę popracować. pozdrawiam.

[Judyt]

tak jest urok pomimo
pozdr. ciepło

[Katarzyna Leoniewska]

Wiersz cały delikatny jak stąpanie wróbla...

[Rachel_Grass]

początkowe wersy mi się nie podobają.

dalej coraz ciekawiej.

a koniec bardzo udany.

pozdrawiam :)

[Ela Adamiec]

podoba mi się ten wiersz

[Nechbet]

kiedy do Ciebie nie zaglądnę to zawsze wiem, że coś każe mi tu pozostać na dłużej, pisałam to już wiele razy, uwielbiam Twoje słowa

szacunek.

pozdrawiam cieplutko jak zawsze :*