Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Szukający Arche

Paweł Drąg
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Paweł Drąg

Paweł Drąg

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Ło, matko!
Wrzasneła Ziemia
kraj
społeczeństwo
Człowiek
Czym jest moja arche, ło żesz?!
Aż to przecież nie problem twórczy, lecz nazewnictwa zwykłego, prostego, ot takiego
Wszak już Anaksymander
Człek prawy, lewy i środkowy powiedział dumnie
Apeiron tą cholerną arche!
Na to zareagować musiał Heraklit
No przecież wiadomo, że arche, to ogień!
Nie!
Krzyknął Tales
Woda!
Woda!
Tylko ona odpowiedzi godna!
I tak kłócić się zaczęli mędrcy wielcy
A ja bez kensekwencji żadnych wyrzucę z siebie
Moją arche jest kasapiraliwakickakamici!!

adolf

adolf

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




chaos poplątany z bezładem.

inaczej;kosz.

ej... nie tak miało być ;-) to jest dopiero nowa osoba na forum wie zasluguje na pełną krytykę, a pan znowu swoje ;-) choiaźż wida ze ja błem wyjątkowym pod moim pierwszym wierszem nie napisał pan Kosz ,ale galeotto i zastanawiał się pan nad tytułem ;-)

pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jan Sonet
      Śnieg

      Przez Jan Sonet · Opublikowano

      Śnieg   Padał śnieg, dobry śnieg. Wędrowałem po mieście. Tylko puste ulice lśnią w złotym świetle księżyca.   Padał śnieg, białe światło. Wiedział, że dusza zamarzła. A dawno przestałam wierzyć, że zobaczę słońce na niebie.  
    • huzarc
      * * *

      Przez huzarc · Opublikowano

      @marekg Krótki, czysty, precyzyjny i pełen cichego sensu. Wiersz minimalistyczny, lecz niesie głębię samotności i delikatny błysk humoru – ten „ogon ulicy” to dowód, że słowo nie boi się lekkości, nawet mówiąc o czymś ciężkim.
    • Gosława
      świat pomiędzy

      Przez Gosława · Opublikowano

      Anna patrzy jak niezgrabnie nogami powłóczy pająk na torsie ukochanego zaplątany w gąszczu włosów raz za razem przegrzebując korytarze nad głową szeleszczą pożółkłe już liście dębiny wrześniowe słońce nadal parzy muskając ostrym językiem spocony kark w oddali szumi rzeka opływając delikatnie zwilgotniałe łodygi trzciny błotną mazią zalepiając tulejniki brudząc nieskalaną biel kwiatostanu i tylko trzmiel bez gracji w popłochu odurzony zapachem dzikiego tymianku zapętla małymi kręgami światy pomiędzy
    • Gerber
      lęk III

      Przez Gerber · Opublikowano

      bywają dni kiedy poezja mnie przeraża najczęściej w osiedlowym sklepie kupuję chleb ona pyta jaśniejszy czy ten bardziej wypieczony czuję jak zaczyna rosnąć we mnie to dziwaczne zjawisko przybiera coraz trudniejszych do określenia kształtów chleb zaczyna pożerać mnie od środka w końcu udaje mi się uciec na zewnątrz a tam lump pełen nadziei ze szczerbatym uśmiechem pan da na chleb pan da rzucam coś na odczepnego przyspieszam kroku w domu na ścianach chleb lump ja i gdzieś pomiędzy poezja
    • huzarc
      Wyłaz

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Florian Konrad Świetny, współczesny, ironiczno-liryczny wiersz, który w prostym obrazie odradza sens rytuału i miłości. Znakomita dykcja, subtelna metafora, ciepło pod humorem. Jeden z tych tekstów, które potrafią rozśmieszyć, wzruszyć i zawstydzić w jednej chwili.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...