zwierciadło

[adolf]

Raz na rok pełny, fałszu jest chwila,
Gdy piekna pieśni, z piersi tak brzmi,
Byśmy czynili jak karze Biblia,
A w sercu miłość do Boga tkwi....

Lecz gdy wybija słońca godzina,
Czar się ten kończy – to był "zły" czar
Krew się przelewa przez czary wina
Złamane ciało – przeklęty dar!

* * *

Gdyby tak wszystkich galaktyk światła
W jedno skierować czarne skupisko
Z gwiazd by powstało srebrne zjawisko,
Dając nam obraz jak ze zwierciadła,

I by spojrzeli ludzie nad gline,
Szukając nad nią tęskonty gwiazd,
Zasnęliby w jednej ziemskiej mogile,
A sny jedną dałyby twarz!
Człowieka!
* * *


Mowią, że kto zwierciadło stłucze – przeklęty,
Bo żyć nie może, kto swą chce skryć natruę,
Tak wy w tym śnie wpadniecie w trans piekielny,
Odłamków paleni goryczą, spowici w czarnych słów chmurę!

[Judyt]

masakra karze Biblija
choć w zwierciadle
to widzenie odwrócone?
pozdrawiam ciepło

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeszcze pracuję na tym wierszem..
pozatkowo zamyłś był tki, żeby pierwsze dwa wersy i ostatnie dwa były swoistym odbiiem siebie, lecz ze wzgledu na niezytelnoś przekzu musialem zmieni i zastosowa bardziej zwykla forme.. by moze npsize ten wiersz w drugiej odslonie..
pozdrawiam. ;-)