Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zapraszam cię dziś na spacer.
Dawno nie byliśmy razem.
Oprowadzę po ogrodzie.
Opowiem. Wszystko pokażę.

Lato w pełni żarem praży,
słońce kąpieli zażywa.
Łąka jak kwiatowy dywan.
Ciekawie zerka pokrzywa.

Prawda, jak tu piękne? Widzisz?
Zrobili plażę dla dzieci.
Żaby kumkają nad stawem
i słońce tak jasno świeci.

Stara jabłoń choruje w tym roku.
Dach na altance cieknie bezradny.
Czereśnia w górę wystrzeliła tak,
że szpaki sobie dobrze podjadły.

W głębi za domem chylą się
kiście dorodne porzeczek,
czas już na owocobranie.
Tam na gruszy sroka skrzeczy.

Wreszcie i juka zakwitła,
sprzyja jej lato gorące.
Słonecznik stoi pod płotem,
obraca głowę za słońcem.

Nasz ogród taki piękny!
Wierzba za tobą płacze.
I mnie też tęskno, bo bez
ciebie wszystko inaczej.

Milczysz wymownie...

Wiem,
ty z góry wszystko widzisz...

Opublikowano

Stara jabłoń choruje w tym roku. ---10
Dach na altance cieknie bezradny.----10
Czereśnia w górę wystrzeliła tak---10
że szpaki sobie dobrze podjadły.---10

wiesz, żeby wiersz zyskał musisz go zrytmizować,
poezja to nie tylko czucie....liczy się jeszcze warsztat.
pozdrawiameS

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



kńówka - brrrrr..... ale dobra dla mnie plus!

A i mam pytnaie do znawów: nie maie zasem wrazeni że płynnoś zytanii rytmika sobie przeszkadzają?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



kńówka - brrrrr..... ale dobra dla mnie plus!

A i mam pytnaie do znawów: nie maie zasem wrazeni że płynnoś zytanii rytmika sobie przeszkadzają?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz ładny, ale tereso943 - posłuchaj dobrych rad.
Stanisława Zak mnie też pomogła dużo zrozumieć.
Popraw warsztat a wiersz popłynie sam! Przede wszystkim
Ty musisz poczuć, że on płynie! Nie trzeba być znawcą,
żeby to poczuć.
Cieplutkie - hej - od baby.
Opublikowano

dziękuję ci...staram się...na razie trochę hamuje mnie trema przed publikowaniem...to są moje pierwsze kroki na portalu, mam nadzieję, że niedługo wśród was poczuję się swobodnie, bardzo potrzebne mi są dobre rady...
cieplutko pozdrawiam i zapraszam...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...