Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zabiłam Istotę...
Ze Strachu,
Z Braku Odwagi,
Z Niedowiary,
Z Lekkomyślności,
Z Przekonania
Że Nie Da Się Jej Zabić,
Z Ufności
Że Spłodzona
Musi Dożyć Starości,
Z Głupoty,
Z Przeciągania Struny,
Z Tysiąca Innych Powodów
Zabiłam Istotę,
Dla Której
Bóg Stworzył Człowieka,
Zabiłam Miłość...

Opublikowano

nie śmieję się bez powodu
nie płaczę bo inni to robią
nie mówię by śwat zachwycić
więc nie ma zaproszeń na rauty na bal

nie głaszczę by być głaskaną
nie klaszczę by mi klaskano
nie kocham by mnie kochano
więc nie ma zaproszeń na rauty na bal

nie żyję z frazesem w zębach
nie liżę wielkich po rękach
nie łgam że bufon jest mędrcem
więc nie ma zaproszeń na rauty na bal

nie wdziewam papuzich ubranek
nie liczę cudzych kochanek
nie srebrnik w moim cenniku
więc nie ma zaproszeń na rauty na bal

nie łkam że kawa bez zgiełku
nie szukam strachów i jęków
nie godzę się by jakoś tam było
więc nie ma zaproszeń na rauty na bal

aż nadto jestem mała
aż nadto niedoskonała
aż nadto mnie w innych nie ma
więc nie ma zaproszeń do piekła ni nieba

Opublikowano

Niestety, jak dla mnie to nie za dobrze wyszło. Przegadana strasznie, za dużo powtórzeń, wyliczeń i innych takich. Poza tym temat oklepany, że ho ho (w sumie jak każdy:). Forma też razi. Ale przecież nigdy nie jest taki, żeby nie mogło być gorzej:) Zamysł jakiś jest wiec teraz pozostaje Ci czytać, ćwiczyć, oddychać, czytać i oddychać:)

dygam:)) Nesska:)

Opublikowano

Dzięki za komentarze, bardzo mi pomagają w pisaniu. Przepraszam, te dłużyzny to wynik mojego ogólnego charakteru, muszę zawsze powiedzieć jasno do końca o co mi chodzi, a w wierszach chyba nie o to idzie...Macie rację, nie są to najlepsze "twory". W "Zabiłam Istotę" wydawało mi się ,że powinnam wyraźnie powiedzieć o jaką istotę chodzi, a teraz sobie myślę, że faktycznie niepotrzebnie. Tamten drugi też jest faktycznie przegadany. No cóż, dobrze ,że mówicie prawdę co i jak, dzięki ;) (czytam Wasze wiersze, ale w związku z tym, że nie jestem jako takim ekspertem, nie komentuję więc, choc jest wiele takich które mi się bardzo podobają, pozdrawiam )

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Był sobie pewien poeta, ogólnie znany z imienia i nazwiska oraz kilku innych spraw i radził sobie w życiu nawet lepiej niż doskonale. A każdym razie na to wyglądało właśnie i być może nawet wbrew pozorom. Tymczasem jego wiersze nie radziły sobie z życiem wcale a wcale. A w każdym razie wyglądało, że tak jest, zwłaszcza jak to się mówi na pierwszy rzut oka i przy pierwszym czytaniu. W świecie coraz lepszych śladów ta niezgodność była coraz bardziej widoczna, bo teraz i być może w przeciwieństwie do przedwczoraj dużo więcej widać i słychać i inne różne takie najprzeróżniejsze. Ogólnie chyba – jak to się mawia – więcej wiadomo, co jest jednak dyskusyjną tezą, od której znajdziesz mnóstwo wyjątków. Zresztą zdaje się, że tych wyjątków tylko przybywa, a nie ubywa, ale to temat na inną historię, dodam tylko, że równie ironiczną i sarkastyczną i inne takie tym podobne. Cóż, czytelnicy w przeciwieństwie do lat mocno poprzednich z tym faktem fantem musieli się bardziej zmierzyć, co bywało i wygodne i niewygodne, czasem do tego wręcz jednocześnie. Wygląda na to, że wcześniej nie mieliby podobnych problemów, albo relatywnie mniejsze. Zresztą poeta im tłumaczył, że on tylko odwraca uwagę, ale oni, ani nie czytali, ani nie słuchali go zbyt uważnie, bo przecież mieli na swoich głowach multum własnych spraw, notabene niejednokrotnie jeszcze trudniejszych do wyjaśnienia. Gdzie jeszcze przepiękniej nie idzie czegokolwiek ustalić. Gdzie piękno i gdzie ciekawość to jedno, a gdzie prawda i kłamstwo to drugie. Gdzie forma, a gdzie istota to trzecie. Natura, sztuczność, rola, zawód to chyba już po dziesiąte, albo i lepiej, albo i jeszcze lepiej... Właściwie autor niniejszego wcale się sobie nie dziwi, że kończy każde zdanie kropką, bo po prostu jest w kropce. Zresztą bardzo możliwe, że zawsze był, a nawet będzie przez czas dłuższy niż do określenia, czy do opisania.    Warszawa – Stegny, 14.04.2025r.
    • @Leszczym Zgadzam się, to nie jest bajka, moim zamysłem nie bylo jej napisanie.
    • W pałacu mieszka para bywają królem i królową.   Na ścianach są ozdobne linie. Wyrysowane są rośliny - często czterolistne koniczyny. Nie braknie morskich muszli…   Zamek ma trzy baszty i dwanaście okrągłych okien…   Gdy przybywa słoneczny rycerz, podnoszą zwodzone mosty.          
    • "Najniebezpieczniejsza jest pora, gdy nic się nie dzieje, nic nie boli i nic nie dokucza. Gdy wszystko toczy się nurtem spokojnym, a sprawy dojrzewają z wiosenną ufnością." Rajmund Kalicki "Dziennik nieobyczajny" wieczór nacechowany płynnością linii, jakby go Luigi Colani zaprojektował. łagodne daje mi w kość. ech, czuję, że przeciąga się w środku, z hurgotem w stawach, puchate i wszystkookie zwierzątko intelektualne, sapacz-gryźca, co wykatulał się z chmur, by mnie rozleniwić. rozanielić. nawet blask słoneczny jest jakiś porowaty. nic, tylko leżeć i się przejmować. czymkolwiek. rozdrapywać zabliźnione. a może: otrząsanie się z zapyziałości. mentalnej. oto stoję przed dębową biblioteczką szczelnie wypełnioną tomami. wszelkie problemy ogniskują się w ich zawartości. grzeszek w koronkach, szpetne przekleństwo podniesione do rangi sztuki wysokiej. opisy takie, że aż można za nie przynoblić. i mały ja, schłostany wiechetkiem pokrzyw, ostrym językiem prześmiewcy. nieumiejący czytać, a więc bronić się przed jadem paszkwili, głuchą i głupią tkanką plotek. jeden sukinsyn z mojej wiochy, w ramach zemsty, bo nie chcę z nim więcej pić ani ćpać, rozpuszcza famę, że jestem pedałem (nie mylić z gejem). powinienem się tym przejąć, co najmniej zwyzywać idiotę. a mi się pisze powieść "Niewzajemne". poczciwość to welurowy czołg, który przejeżdża mi po głowie. obłęd.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...