Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przez czworo oczu naszego domu
widać niebo całe w aniołach
roztrzepane złotolokie dzieci
baraszkują beztrosko w obłokach

w salonie ciepło miód rozgrzewa
czytasz mi bajki z tysiąca nocy
wrzucając do kominka szczapy drewna
nim zmrok zapadnie baw mnie

muzyką utul wszystkie troski
pocałuj na dobranoc myśli spięte
niosąc szkiełka barwione słońcem
w kolory z bieli niespiesznie wyjęte

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Marlettuś
wiem, że nic nie zmienisz;)
ale moje skromne 3grosze

baraszkują beztrosko w obłokach-----> chyba lepszy rytm

w kominku tlą się szczapy drewna ---->wg mnie bardziej nastrojowo

Pozdrawiam

PS. choć rzadziej tu bywam,
to do Ciebie na pewno wrócę i sprawdzę, co Ty na to:))))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Marlettuś
wiem, że nic nie zmienisz;)
ale moje skromne 3grosze

baraszkują beztrosko w obłokach-----> chyba lepszy rytm

w kominku tlą się szczapy drewna ---->wg mnie bardziej nastrojowo

Pozdrawiam

PS. choć rzadziej tu bywam,
to do Ciebie na pewno wrócę i sprawdzę, co Ty na to:))))))
Wiktorze!
Muszę Ciebie tym razem zaskoczyć.
Potwierdzasz jedynie mój pierwotny zamysł.
...''w obłokach'':))
Poza tym zauważyłam mniejszą obecność.
Myślę,że za jakiś czas znowu będzie lepiej
czego z serducha życzę:))

Radości.
Opublikowano

Ciepło się zrobiło po przeczytaniu i spokój zapanował:))) Fajnie się czyta, tylko
czemu "czworo oczu"?.To o oknach?:))) Czy też o dwie pary oczu dosłownie:)
zaintrygował mnie ten wers:))))Może to dobrze? Pozdrawiam sredecznie:)

Opublikowano

Przytulnie tutaj. Ale rytm czasem się chwieje.

Pozwolę sobie dodać swoje 3 grosiki (jeśli to nie przeszkadza autorce):

przez wszystkie oczy naszego domu
widać niebo całe w aniołach
roztrzepane złotolokie dzieci
baraszkują beztrosko w obłokach

w salonie ciepło miód rozgrzewa
czytasz mi bajki z tysiąca nocy
w kominku tlą się szczapy drewien
i zmrok już ku nam cicho kroczy

muzyką utul wszystkie troski
pocałuj na noc myśli spięte

niosąc stożki barwione słońcem
w kolory z bieli niespiesznie wyjęte


Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rafał!
Dzięki wielkie za podpowiedzi.Podoba się Twoja wersja , zachowam ją.
Wiersz jest dedykowany i każde słowo ma swoje znaczenie.
Nie wykluczam zman.
Serdczności.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pansy!
Kiedy jest się blisko z kimś, kto otacza ciepłem
i wyrozumiałością, klimat sam się wytwarza.
Bardzo dziękuję za miłe słowa.

Prawie świątecznie pozdrawiaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Czytając ten wiersz, pomyślałam, że to dialog z literaturą, a konkretnie — z "Mistrzem i Małgorzatą" Bułhakowa. Przez długą chwilę czytam o bezradności, o piciu jako ucieczce, o poczuciu grzechu, który się nie odkupuje — i świat nagle rozpada się na rzeczywistość i coś znacznie bardziej groźnego. Kot, który mówi, cylinder, neseser skórzany — to wszystko dobrze ukryte znaki, które nagle eksplodują. Czy czarny kot to tylko kogoś pomocnik, czy jest wcieleniem czegoś większego i nieubłaganego? Bo "Szatan nie jedno nosi imię". Czy to fragment większego tekstu?
    • @andrew Zapach, o którym piszesz — to nie perfumy jutra, to oddech rzeczy, które jeszcze się nie wydarzyły, Bez makijażu jest najlepiej. Bo wtedy widzę prawdę Śliczne!   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      wojna to nie bajka, nawet gdy na drodze stoi "ku przestrodze"
    • @Migrena Zachwyciłeś mnie po raz enty, ale tym razem bardzo szczególnie. Z dużą wrażliwością dotykasz jednego z najbardziej subtelnych paradoksów współczesności – bliskości na odległość. Zafascynowała mnie ta fizyczność doświadczenia, które z definicji jest wirtualne. Z zimnych nośników informacji zrobiłeś przedłużenie zmysłów. Kiedy piszesz, że „litery płyną jak ciepła rzeka” albo że piksele są „zaklęciami wchodzącymi pod skórę” - dokonujesz alchemii. Sprawiasz, że czuje się ciepło urządzenia jako ciepło drugiego człowieka. „Dotknąć bez dotykania” – pokazujesz, że wyobraźnia i empatia potrafią być potężniejszymi narzędziami poznania niż sam wzrok czy dotyk. Napisałeś liryczny dowód na istnienie duszy w cyfrowym świecie. Każdy, kto kiedykolwiek czuł szybsze bicie serca na widok powiadomienia na ekranie - odnajdzie w nim siebie. Jest intymny, delikatny i pełen szacunku do drugiego człowieka – tej „drugiej samotności”, która nasłuchuje po drugiej stronie łącza. Autor książki "Samotność w sieci" powinien się od Ciebie uczyć. Powtórzę się - jestem zachwycona!
    • @violetta bardzo miły gest. dziękuję:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...