Wiersz: Żebrak

[Adrian aTwa]

Siedzisz wygodnie, w miękkim fotelu,
Pieniądze przelewają Ci się w portfelu,
Pyszne, ciepłe obiadki swą buzią mielisz,
Dlaczego z biednym się nie podzielisz?

Siedzi w zimnie, przykryty kartonami,
Nie ma takiego człowieka między nami,
Je suche skórki od chleba,
Naprawdę nie wiele do szczęścia mu trzeba.

Brzuch od najedzenia Ci pęka,
Ten dostatek jest niczym męka.
Wybrzydzasz, co Ci nie pasuje,
Kotlet nie dobry, mielonka nie smakuje.

Żebrakowi kiszki marsza grają,
Chcą jedzenia, lecz go nie mają.
Lizanie puszki po konserwie to dla nich cud,
Nie śni im się ni pizza, ni miód.

Wtem pukanie słyszysz do drzwi,
Puka, bo widzi, że światło się tli,
Otwierasz, widzisz żebraka,
Odrzucisz, czy wesprzesz biedaka?