Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mrok czarnym płaszczem owinięty
świeci zapadłymi oczami
Czujesz jak cisza chucha ci w kark
To urwisko pokonanych prawd
nad wąwozem Ty i Ja

Ja jestem Ciebie niekoniecznie czuć
podróżując pogubiłeś szlak
myślałeś Pustynia to tylko sól

Teraz stoimy twarzą w twarz
nie, to nie jest magia
Patrzymy w tą samą szczelinę
tylko perspektywa płata figle

Powiedz mi, bo przecież to
co miałeś mieć już masz

Jak udało ci się zamknąłeś usta
choć wyrzucałeś wyrazy?
widziałem przecież jak
połykasz klucz

Teraz szukasz właściwej ściągi
w kieszeni marynarki
bo twój mrok szeleści peleryną
nocnych koszmarów

Bezzębne stwory
skaczą do gardeł
tym który poumierali

Aż strach się bać.
choć cały drżysz przemoknięty
do swojej jedwabnej nitki
zaskoczony własną małością

Już twój śmiech nie
odbija się od płaskich ścian
Głos skórczył się w praniu
za krótkie mankiety rękawów

Spójrz:
Ty i Ja
naprzeciw oblicza -
odbicie oblicza.

Już Czas.
Skacz.
Ja czekam.

Opublikowano

radzę zmniejszyć ilośc słów bo po 2 wersie zaczyna się człowiek nudzić np.

Mrok zawinięty czarnym płaszczem
świeci zapadłymi oczami
Czujesz jak cisza chucha ci w kark
To urwisko pokonanych prawd
nad wąwozem My

Jestem Ciebie niekoniecznie czuć
podróżując zgubiłeś szlak
myślałeś
Pustynia to tylko sól

Teraz stoimy twarzą w twarz
nie myśl że to magia
Patrzymy w tą samą szczelinę
tylko perspektywa płata figle

Powiedz, bo to co miałeś masz

Jak zamknąłeś usta
choć wyrzucałeś wyrazy?
przecież widziałam jak
połykasz klucz

Teraz szukasz ściągi
w kieszeni marynarki
bo mrok szeleści
peleryną nocnych mar

... pozwoliłam sobie na małą korektę oczywiście to tylko moje subiektywne "widzi mi się"

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K. kiedy tak czytam Wiesławie Twoje słowa to jest we mnie poczucie synchronizacji naszych fal mózgowych, naszych odczuć i emocji !   bardzo Ci dziękuję :)  
    • Maruna w rzepak się wybujała. Ze starorzeczy woda tu stała. Skrzypowy wianek zaległ przed groblą — drobnej krzewinki przy dębach ogród.   Wyka w nić słońca, border na smyczy przez ażur ziemi lekko i z niczym skorupki ptasząt na wąskiej ścieżce. Nikt nie uczesze się i z gwiazdnicy. A groblą bobry, dziki i motyl.   ***   Co to za pomysł, by wycinać serce, wywozić do kraju, skąd najpierw zabiło? Skąd to przeczucie, że wciąż udowadniać trzeba tę polskość, nikt nie wziął jej siłą?    
    • @MIROSŁAW C.   klimatyczny i piękny wiersz :) niedzielna powolność i ten wiersz...... jest świetnie :)    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @marekg czasami poduszka, czasami koc...
    • @Annna2    misternie skonstruowany wiersz, który za pomocą języka i obrazu buduje pomost między głęboko osadzonymi, wiejskimi korzeniami a uniwersalną, współczesną refleksją nad tożsamością i czasem.   takie wiersze ubogacają niezwykle naszą kulturę.     moja babcia była Francuz  i pochodziła z okolic Marsylii.   po śmierci męża przyjechała do nas, do Krakowa.   cztery, pięć razy do roku, na święta, robiła nam czarninę. taką z gruszkami, śliwkami, pomarańczą. ciężka i gęsta to była zupa ale pyszna, że do dzisiaj mam jej piękno w pamięci. nauczyła się tego od jakiejś polskiej rodziny osiadłej po wojnie we Francji.   babcia umarła i przysmak się skończył.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...