*** (ściana szkła...)

[Maga Aga]

ściana szkła odgradza nas od wiatru.
siebie samych gubimy w pęcherzykach
zmarzniętego powietrza. spuchnięte
wargi udają papierowe formy.

stają się głuche, nieczułe na dotyk.
wysychają, tworząc origami.
daj rękę. oddalamy się tak nagle,
w tyle nikną orientalne mary.

chyba można już rozprostować oczy.
poprzez szpary w rzęsach wpada ciepło.
A widzisz? strzępki kartek opadają
powoli, odkrywając spuchnięte

całkiem ciało.
grudniowy podmuch przypomina:
wyprawa do Tokyo znowu cię ominęła.

[Maga Aga]

bo to był szkic do szkicu z którego powstały: "elementy"