moje

[Grzegorz Zielono]

Szukam twoich zdjęć na pianina strzępach
Szukam ciebie przy dębowym stole.
Nikogo nie ma?
Wróciłem za późno...

Pusty fotel, pusty stół
I krzesło na dywanie moje...
Stoję.

Nie ma już kwiatów we flakonie,
Nie ma zniczy przy grobie,
Wszystko jest puste, wszystko to moje.

Ty wciąż młoda choć starszą się stajesz
Obrazem przy mnie stoisz i patrzysz w oczy.
Odejdź zjawo, daj zapomnieć!

Moje dłonie już nie młode,
Mój dom, w którym tonę
I te moje fo(r)tele które kochałaś tak skromnie.

[zdrojek]

Jak dla mnie jest dobrze, lecz nie ma takiego szczególnego punktu
kulminacyjnego. Wiem, że to trudno osiągnąć, ale czasem tu dostrzegam takie.

Oby tak dalej.

POZDRAWIAM !!!

[Grzegorz Zielono]

Też czuję, że czegoś w nim brakuje, ale jakoś nie mogę odnaleźć w sobie tego promyka aby dodać ten finalny wykrzyknik.

Pozdrawiam

[Mr._Żubr]

Przyznaję rację. Wiersz niezły, ale brak mu czegoś, co mogłoby położyć czytelnika na łopatki, hehe. Plus zostawiam.

[Nessa Isilra]

Makaron wprawdzie wyszedł, tylko taki rozgotowany to nie za dobry jest:) ale da sie zjeść:))

podyguję:) n.