Epitafium

[Emil Korczak]

W imieniu twoim roniłem dzisiaj łzy.
Anioły były u mnie, słyszałem ich śpiew.
Ofiaruję ci smutne, liliowe bzy.
Bzy, które rosną w śród cmentarnych drzew.

Przyjmij kropelkę mojej czułości,
Jam serce juz dla ciebie otworzył.
Nie jest to wyraz mojej miłości.
A hołd, jaki do stóp twoich bym złożył.

Jutro będzie dzień i zaświeci słońce,
A anioł otuli swymi skrzydłami.
Ukoi swe serce mocno krwawiące,
Już nie zalewaj się swymi łzami.

To Bóg wszechmocny czuwa nad nami.
I ciężko doświadcza ludzi, człowieka.
W smutku pogrążeni, we dnie i nocami.
Każdy z nas od Boga przebaczenia czeka.

Idźmy, do niebios, na piękne spokanie,
Mimo ze dusza jest ciągle błądząca.
Tam szampan nie tryśnie na przywitanie,
Ale oczyści sumienie w aureoli słońca.

Śmierć, to ostania droga, przeznaczenie,
Skrada się często powolnym krokiem.
Otacza nas wtedy, wielkie wzruszenie,
Niech zniknie Twój smutek i radość zagości do Twoich okien .

22.03.2007