Poranek

[Grafomanski_Wybryk]

Ciemna noc się ciągle panoszy
Ale co to obchodzi kogo?
Już podłogi dotykasz nogą
Pora pióra swoje nastroszyć

W mrozu dzikiego oddajesz się szpony
Oczy zmarniałe pospałyby jeszcze
Zmęczonym ciałem targają już dreszcze
Za oknem pieśń swoją śpiewają wrony

To już pora na wiedzobranie
Co z tego, że głowa opada
Pora zdusić niewiedzy gada
Niech rozum twój mądrością stanie

Ale co to, nagle milej się robi?
To te słowa dwa przeczytam szczęśliwe
Telefon w mej dłoni - patrzę łapczywie
Nagle się człowiek męczarnią nie głowi

Co z tego, że to na ekranie?
Co z tego, że nie ma przy tym Cię?
Skoro serca radosne granie
O każdej dnia porze słyszeć chcę

Teraz już ranek rozświetla się słońcem
Wrony piekielne zamykają swój dziób
Już smutek z mej twarzy uśmiechem strącę
Znowu kochana moja sprawiłaś cud

[Rafał Różewicz]

taki dosyć przyjemny, nie są to częstochowskie rymy, ani też mistrzostwo świata, ale ma to coś w sobie. Szczególnie spodobała mi się 4 strofa.