****

[gal gerald]

Dwa smutne lwy
Zakute w kamieniu przez ludzka dłoń
Dłoń, która oddzieliła je
Drogą nie do przebycia dla kamiennych lwów
Kamienne oczy wciąż smutne są
Płaczą iskrami wapienne lwy

Iskry, smutek i schody
To klątwa dla lwów
Iskry dające ból
Smutek wywołujący odrętwienie lwów
Schody tworzące kolczastą przepaść
Dla lwów to od ludzi kara jest
Raniąc ich skamieniałe serca
Bijące w rytm krystalicznego życia

I tak leżą smutne lwy
I czekają aż ktoś zgniecie je, zdmuchnie je
Dla ich wiecznego snu
Snu zespolonego w pyle
I wtedy wesołe będą lwy
Jednak nie będzie już lwów
Nie będzie już schodów
Zostanie tylko wietrzny pył
Łącząc na zawsze je

[Michał Kowalski]

Przyznam szczerze, że nie bardzo mi się to podoba.. dużo gadania, lania wody, stylistyka zdziwaczała, momentami za wiele patosu... Może następnym wierszem zdobędziesz moje serce
pozdrawiam

[Valdessa Kane]

z trudem dobrnelam do konca - czyta sie go jeszcze gorzej niz "Deszcz"