Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pragniesz... Zupełnie jak misio
co miodku chce skosztować.
Czy myślisz, że jestem pszczółką
i słodycz gdzieś w ulu chowam?

Może... Podroczę się troszkę,
wszak temat jest ci znajomy.
Lecz miodek ten trzymam dla siebie
- zasmucił się misio skarcony.

No dobrze... Uchylę ci drzwiczek;
za mocno! Ach, nie pchaj tak łapek!
Wiesz, pszczółki tego nie lubią,
ucieknę i już mnie nie złapiesz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ty pszczółko miodku nie chowaj
wszak sama wszystkiego nie zjesz
niech misio poliże dla zdrowia
a tobie będzie jak w niebie

futerko ma misio przyjemne
choć raczej jest dużej postury
lecz cham i prostak - to pewne
nauczyć go musisz kutury
:)))
Opublikowano

Lecz jakże to - czy miodku wystarczy?
Bo misio łapczywy tej zimy.
No dobrze - uwierzę i oddam,
Nad resztą... zasłonę spuścimy.
:-)

Dzień dobry i dziękuję za śliczne podsumowanie.
Nie wiem jakie tu są zasady i czy wypada po imieniu, więc - dziękuję jeszcze raz Panie Jacku.

Opublikowano

Dzień dobry

dzie wuszko
na koniec pszczółka się zgodziła... ;-)

Patryk Nikodem
hmmm... W końcu od tego są misie, żaden miodek się przed nimi nie ukryje :-)

kaja-maja28
oj, a jak pszczółka misia od trutnia woli, problem może być :-)

a. mroziński
kłaniam się nisko za dobre słowo :-)



Serdecznie dziękuję Wam wszystkim za wpisy i komentarze :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Więc - żeby w temacie pszczółek
zakończyć już rozważania,
chętnym i zaciekawionym
kulisy jednak odsłaniam.

Zaszyła się z misiem figlarka,
gdzieś w dziupli pnia, w gęstym lesie,
a wiosna im - cóż - mezalians,
misiaczki w prążki przyniesie ;-)


dobry wieczór dzie wuszko :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łza spada zawsze nieproszona przychodzi jak zmierzch po cichu nie pyta niczego nie wyjaśnia zaprasza kolejne w niepokoju czysta więc duszy nie brudzi boli ale solą znieczula chce coś powiedzieć nic nie mówi smutkiem płynie jak rzeka dobrze poznana nie ma imienia przedstawia się żalem gdy za długo gości nie chcesz jej znać zebranie łez krzyczy płaczem Nadzieja kończy zebranie zamyka drzwi dla gości parę łez jeszcze wypłaczę z powodu straconej miłości
    • @violetta   żeby być w związku trzeba się najpierw poznać, prawda ?   a Ty nawet wiersza nie chcesz dla mnie napisać !   to jak Cię mam zrozumieć kiedy Ty ciągle uciekasz i jeszcze mnie wyzywasz ?   to mnie normalnie ręce opadają !  
    • @Migrena próbujesz coś zmieniać, a nawet nie jesteśmy w związku:) jesteś taki wymagający, ja żyję na luzie i nie ma w moim życiu preferencji ani dyscypliny:)
    • @Berenika97   przepyszny wiersz !!!!!   wspaniały !!!!!   wojna została sprowadzona do roli cynicznego tła, na którym sprzedaje się produkty i promuje styl życia, a jej prawdziwy, tragiczny sens został zagłuszony przez szum informacyjny i slogany marketingowe.   Nika.   właśnie napisałaś wspaniałą poezję współczesną !   jestem zachwycony mistrzowskim ujęciem tematu.   surrealizm dzisiejszego świata.   a my w nim - zniewoleni i bezkrytyczni.   Nika.   ten wiersz to klasa poetycka najwyższej próby.   chylę czoła :)    
    • @Berenika97 Ludzie bardzo zapomnieli czym jest wojna, a nie jest ona komercyjnym widowiskiem i zabawą, jest boleśnie namacalnym odwróceniem porządku, antytezą estetyki i wartości. A przy tym tak ludzkim doświadczeniem, bo tylko my potrafimy się przez nią definiować. Niestety wojna, jak wszystko co współczesność dostrzega stało się po prostu pokazem… strumieniem obrazów, który można w odczuciu wielu wyłączyć,  że można uciec, przeczekać w komforcie. Nie, nie można. Okopy są jak blizny na ludzkim organizmie i w strukturze wspólnoty. Heroizm jest zawsze spustoszeniem i tragicznym zapisem, a tchórze giną tak samo jak bohaterowie. Mocny wiersz o tym, że nie rozumiemy naszej historii, dlatego zderzymy się z nią.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...