W poszukiawniu

[Ewa Pietkiewicz]

Gdy jej głowa przepełniona jest ciężką pustką
Siada na krawężniku najrzadziej uczęszczanej
Ulicy osiedla

Jest na jednym z wielu bezcelowych spacerów
Więc żeby czymś przerwać nieznośne milczenie
Zapala papierosa

Dobiegają ją radosne dźwięki imprezy
Które zdają jej się być modlitwą sępów
Nad nią-padliną

Zaczyna więc robić ostatni bilans
Ale melodia oddala się jak zawsze
W tym miejscu

Papieros się kończy więc wstaje
Nasłuchuje jakiegokolwiek przejawu
Życia

Panicznie szuka pretekstu do ruchu
Pogodzenia się z biegiem czasu i
Przestrzenią

Wreszcie zrywa się wiatr i słychać
Jak drą się liście żeby dać im spać
W spokoju

Krzyczy do nich żeby wreszcie
Zgodziły się zatańczyć i przerwały
Requiem

Zbyt dobrze w swoim krótkim życiu
Zdążyła poznać dwa procesy rządzące
Światem

[Ewa Pietkiewicz]

Bardzo mi miło. Zwłaszcza, że na tym mi zależało :)
Pozdrawiam ciepło