Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przed chwilą udało mi się zalogować za jakimś 30-40 razem ;)) Jeśli ktokolwiek z Was nadzieje się na ten problem i wyskoczy mu, że 'nie ma uprawnień', niech próbuje parę razy, to może się uda! Sorki za zaśmiecanie, ale może komuś się przyda moje traumatyczne przeżycie!
Wielgachnego uśmiechu!

Opublikowano

Możliwe, że nim się zalogowałeś, nacisnąłeś na odnośnik do któregoś z wierszy. Kiedy wchodzi się na ten serwer, na stronie głównej są łącza do ostatnio dodanych wierszy z działu P oraz Z. Nie należy na te łącza klikać, kiedy nie jest się zalogowanym. Inaczej: kiedy wchodzisz na tę stronę i wiesz, że nie jesteś zalogowany, powinieneś kliknąć na "Poezja [debiuty]", a na kolejnej stronie już na "zaloguj się".

Jeśli jednak już kliknąłeś na odsyłacz, nie będąc zalogowanym, zamykasz okno internetowe, otwierasz nowe i wchodzisz wg instrukcji. Tylko trzeba pamiętać, że musi być to koniecznie nowe okno.

Problem wynika stąd, że trwają prace, o których poinformowano kilka tematów niżej.

Żeby nie logować się przy każdym wejściu na tę stronę, w swoim profilu powinieneś zaznaczyć opcję "Zapamiętaj mój login i hasło". Problem znika aż do wyczyszczenia ciasteczek (cookies). A to tylko od Ciebie zależy, kiedy usuwasz ciasteczka, więc możesz ich nie usuwać i logować się bez problemu przez długi czas (po jakimś czasie zaleca się bowiem usunąć cookies).

Tyle. Możliwe, że to wszystko wiesz, ale na wszelki wypadek zostawiam ten komentarz, bo z doświadczenia wiem, że czasem można się przejechać na najprostszych rzeczach.

Pozdrawiam.

PS. Jeśli metoda powyższa zawiedzie, zamknij wszystkie okna internetowe i wyczyść historię, ciasteczka etc. Wówczas "czysty" pewnie zalogujesz się bez problemu (pod warunkiem, że nie naciszniesz wpierw odsyłacza ;P).

Opublikowano

Ja mam coś takiego, że jak wchodzę przez stronę główną poezja.org i potem wchodzę dalej
żeby się zalogować to pisze, że nie mam uprawnień, ale jak omijam stronę główną
i wchodzę bezpośrednio na poezja.org/debiuty omijając stronę główną
to loguję się bez problemów.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...