Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zbiegły się nam drogi
Bezczelnie
Musisz na mnie znów patrzeć
Mówić nie musisz
I tak wszystko jasne

Złączyły się nasze fobie
bezprawnie
Strachy się wymieniają wrażeniami
Łączą się przegryzając nasze postanowienia
Chyba za dużo wrażeń wykryły

Wciąż się modlimy by nie trafić
Na nasze obrzydłe cienie
A ty nawet nie wiesz jak mój cień straszliwszy od twego

Rozumowania o zastygłych w poezji ludziach-bogach

Opublikowano

pomysł œwietny , ale tak to widzę :

Zbiegły się nam drogi
Bezczelnie
W swoich spojrzeniach
wyczerpałeœ słowa

pędzšc w skrajnoœci
zgwałciliœmy nasz spokój
Strach rzuca echem
cienie niepokojów
w zgryzotach własnych
nadzieje rozplotły
koszmarne obrazy
okrutnych powrotów


i tylko psalmy błagalne
by uciec od siebie
w pułapkę nowych myœli
mrocznych jeszcze bardziej
gdy w mojej głowie rodzš się co chwilę
opętani poezjš
pół-ludzie, pół-bogowie

Opublikowano

Zdecydowanie bardziej podoba mi się wersja pierwsza - autorska. Jest taka jak lubię. W przeciwieństwie do wielu publikowanych tu wierszy wyraża coś. Wyraża wnętrze, które nie zawsze wie jak napisać o sobie. Wiersz nieugładzony to piękny wiersz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dzień dobry, czy może Pan już skończyć te geriatryczne wstawki... jest Pan pod moim wierszem na forum głównym nie na turnusie w Ciechocinku... Z góry dziękuję 
    • Kogo tyka genetyka? Genetyk powie, że każdego. Na szczęście są jeszcze poeci, którzy czasem rozkminiają system i wylatują z niego. Na Pe-gazie :)      
    • @huzarc Kosmiczny wiersz! Połączenie języka astronomicznego z głęboką intymnością. Wszechświat jest gęsty, zwłaszcza między dwojgiem ludzi.
    • @Leszczym Piękne historie o humanitaryzmie. W pierwszej - dwadzieścia lat terapii zajęciowej dla pacjenta. Niech się postara, niech udowodni, niech się wykaże. A my tu mamy test w szufladzie, ale ciii, nie zepsujmy zabawy. Bo po co od razu mówić prawdę, skoro można popatrzeć, jak ktoś przez dwie dekady tańczy do naszej muzyki? To buduje charakter. To uczy pokory. To... no właśnie, czego to właściwie uczy? Że system cię kocha? Że jesteś partnerem w dialogu? Nie, nie - że jesteś szczurem w labiryncie, a oni mają mapę. Zawsze mieli. Ale gdzie w tym zabawa, gdyby ci powiedzieli?   W drugiej - ćwierć wieku alimentów jako wyraz prawdziwej miłości rodzicielskiej. Dwadzieścia pięć lat systematycznych przelewów, dwadzieścia pięć lat bycia ojcem na raty. A potem test DNA jak prezent na zakończenie sezonu: "Dzięki za grę, było super, ale wiesz... w sumie nie musieliśmy się znać". See you nara. Z uśmiechem.   Bo o co chodzi w życiu, jeśli nie o piękne iluzje? O udawanie, że zasady są jasne, że prawda ma znaczenie, że wysiłek zostanie doceniony. A potem ktoś wyciąga kartkę z szuflady i mówi: "A nie, jednak nie. Ale fajnie było, co?" Bardzo ludzkie. Bardzo humanitarne. Bardzo... pouczające. (przepraszam za mój sarkazm, ale znam podobną historię)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...