Pani mnie zostawi? cz. ostatnia

[BlackSoul]

I poszła w zamazanie dnia, Pani lekkich obyczajów, ta co nie usłuchała głosu.
Po bezsilności i ciętej ranie na płucach przeżyłam, budując świat od nowa. Zaschły na mnie pola druzgocących porażek, trójwymiarowe niechcenia i inne już nieważne. Próbuje sobie przypomnieć jej wyraz nadto oświetlony-przeżyty. Jakaś część mnie wariuje, a reszta patrzy kręcąc potylicą. Zacieram ręce – to nie czas na sycenie.
Wyobrażałam sobie to inaczej. My dwie na wieczność, my nieogarnięte, uchwycone w jednej pozie, odlane ze słoneczników. Ręce długo nie umiały się rozplątać z uścisku. Gdzieniegdzie błagalne spojrzenia by wszystko naprawić. Noce , ech jak trudno zapomnieć. Wtedy świat stawał na głowie, pokój wypełniał się spójnością i zapachem moich-jej perfum. Pachniała sobą. Kiedy odchodziła, długo leżałam wykradając ją z poduszki.
Dni mijały wolno w tempie Rosyjskich pociągów. Ciągnęły się po linii prostej przez niezmierzone stepy. Widziałam w szybach nasze odbicie i słonymi łzami zamykałam oczy. Wkońcu zgubiłam datę zapisaną w kalendarzu, nie wiedziałam czy jest noc czy nadszedł poranek, pierwszy czy ostatni dzień miesiąca. Tygodnie zlały się w pochmurną poczekalnie. Na nią ? Na zbawienie ? Na … coś kompletnie dziwnego.

Minął czas nieokreślony. Wolność samotna nie szczypie, ona się wżarła w mózg i spojówki.

[Don_Cornellos]

Za dużo wyniosłych, patetycznych słów. W literaturze używanie górnolotnych słów, czy też całych wyrażeń jest niemal równoznaczne z zamordowaniem własnego tekstu. Unikał tego nawet sam Szekspir. Pomyśl o tym.

Pozdrawiam

[BlackSoul]

Nie wiem, nie czuje w tym patetyczności.
pozdrawiam