Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
wiewiórce przypominajce obecności

za krokiem krok
taka trasa okno
drzwi wciąż z kąta w
kąt taki sposób na złą
myśl

próbuję czas
wciąż na ciebie liczę
w ciemną poruszy
mną kiedy nie widzę
tęsknie

nigdy nie pytałam
swojej babci jak
teraz

na dłużej zostań
jak winogrona oberwane
kiścią marszczą się

żeby nie zmarnowało się
to co zdążyło być
nie zostawiaj

jedynie ty strachu możesz odejść
nie potrzebuję cię

niewidzialna ochroni

która bez powodu nie skakałaby
po szynach


3.10.07r.

* inspirowana "swoją gwiazdą"
Opublikowano

tchios;) pi razy oko odczytałeś;)
egzegeto;) dzięki że przybyłeś
sama muszę się wgryźć;)
marianno ja;) zawsze
adamie;) to żesz rozszyfrował
moje zamiłowania;)
cieszę się, dziękuję Wam, choć
słusznie każdy zauważył,
że smutek występuje,
odbarzam uśmiechem,
pozdrawiam

Opublikowano

gdzie jestem? TU przy tobie blisko- ostrzegam nie skacz po torach są śliskie!!!
dużo niedopowiedzeń, ale czy one są ważne?
najważniejsze jest to że brak Plce drugiej osoby do tulenia, nostalgia jesiennego liścia....

tylko ja znam całą prawdę o opadaniu
liści na kamień rzeźbiony łzą


słyszysz on opowiada
chwile minione
odciśnięte ślady
tych i tamtych westchnień
rozgrzewanych
brązem jędrnej piersi
kołysanych pożądaniem


pozdrawiam ciepło ES

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiadomo- wiewiórka... małe stworzonko, a jakie miłe i daje się oswoić- niecałkowicie... cmook

rude i wredne:P
poważnie: jest na strychu
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Stasiu wiewiórka w tym wierszu
to symbol niedomowy w ogóle,
a orzeszki to często
na głowę spadają:)
po winogrona idę
strych na strachu
albo odwrotnie
miłego dnia

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Marek.zak1 ;) Również pozdrawiam        @wierszyki ...     @tatato dzięki   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...