smuga

[Tomasz_Biela]

rozpuszczam nogi
ufając gorzkiej mgle jak koszmarom
pomagam
wydostać się ze strachu

nie muszę istnieć dla innych
jak zimne parapety wodnych domów
rzeczywistosć zalana po nastrój

resztę sentymentów bez żalu
o szybę rozlewam skwaszoną złość
nikogo nie musząc rozpalać

melancholia bardziej nie może się rozłożyć
leniem na szybach ułomnej czułości

[zak stanisława]

melancholia i leń
to ta jesień tak działa, a mgła rozpuszcza nogi- ładnie to powiedziałeś
puenta bardzo moja Tomku!!!
serdeczności ES

[Nessa Isilra]

ajajaj:)) jak dla mnie bardzo fajniusi wiersz jesienny:) choć z drugiej strony czemu akurat teraz musi być tak melancholijnie? ojć nigdy ja tego nie wiedziałam:))
mimo wszystko dżigit wierszyk, po kawałku i w całości:))
słonecznie ciumaskam N.

[Judyt]

całkiem wpadająca smuga,
co gadać
dobrze:)
pozdrawiam