Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Konkretna schizofrenia.


Rekomendowane odpowiedzi

Nadmiar oddechu,
w ustach piecze ból,
Odchodzisz ode mnie,
A w oczach mokro, sól?


Jak to dziwnie, samotna,
Zostałam wśród mych snów,
Poczułam to samo,
Łzy piekące, tysiąc słów,


Słyszałam że wracasz,
Że stale szukasz mnie,
Lecz umysł nie zmora
Nie poddał się,


Usilnie wierzyłam,
Że słowa a nie czyn,
Myślałam że kochasz,
A tu zbyt wiele kpin…


Zamykam oczy,
Pragnę zniknąć stąd,
Lecz znowu jesteś,
Kroki tam gdzie ciepły kąt.

Przygotowana na cios
Zaciskam pięści
Czekam wciąż….

Ciepły dotyk gości krzy...

Otwieram oczy,
Pustka czarna, kurz,
Nikogo nie ma
I nie skradasz się już,

W sen zapadam, znowu wiedze cie!!
Na skórze oddech,
Dreszcz przeszywa mnie,
Umieram,


Widziałam to wcześniej,
Smutek, a w oczach stoją łzy,
Zabrałeś mi szczęście,
Zabrałeś mi je
Ty!

Nie słychać oddechu,
Nie słychać bicia serc,
Odeszłam,
Tam gdzie nie spotkam Cię,

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...

/.../ "Usilnie wierzyłam,
Że słowa a nie czyn,
Myślałam że kochasz,
A tu zbyt wiele kpin…" /.../

No..., aż mnie serce zabolało. Taki cichy jęk. Ale morderczo uderzający. I dlaczego ludzie tak wzajem się traktują? W zasadzie kwintesencja sprzeniewierzenia.
Pozdrawiam. A.S.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pan subtelny opowie ci o gwiazdach i pszczołach

      Opowie ci o tym, jak by na ławce miód z Tobą konsumował

      W świecie, gdzie sława jest wnioskiem tych tęskniących za samotnością

       

      Pan subtelny oczyści twoje oczy z łez twoich błędów

      Zasunie rozporek nieporozumień gładkim języczkiem

      Mocą swoich umytych dzisiaj już 5 razy, mydełkiem Dove paluszków czyściutkiej mowy

       

      Pan subtelny będzie nęcił anielskim visage nieskalanym myślą o wkrętach, wpustach czy udarze

      Wejdzie w ciebie jego oddech na szyi, kark przekonań o nieśmiertelności słów pustych

      Zmielisz w sobie te puzzle, poukładane na wspak, dumnie błyszczące symetrią

       

      Pani zagubiona, czyż nie czujesz tak samo? Nie bierzmy kolegi.

      Chodźmy razem, bujać w obłokach, na stoku narciarskim bez zakrętów śliskim

      Wijmy się tu i tam między ludzie, niech będzie im wesoło, gdy widzą owe szaraczki zakochane dwa frędzle u spódnicy Gabriela

       

      "Tknąć cię nie godzien, bom skazą grzechu pierworodnego zmazany, choć łaknę iż się w ten sam sposób poznamy."

       

      Lecz stoją cheruby, a przed nimi miecz.

      Konflikt zwykły rodzi się już w zarodku, by pani nigdy nie zrozumiała pana,

      Który wie, czego chce, i pójdzie sobie, gdy uzna, że pora dać urlop swej ozdobie

       

      Chodzi z kąta w kąt, przeszukuje, myszkuje, szpera łagodnymi rączkami i innymi kończynami

      Traci czas, na uwodzenie; zdobywanie kwietnych mas,

      Konflikt wciąż trwa w nim - miecz stoi, a cheruby się śmieją: "Owoc z drzewa życia sobie wypieją!"

       

      Lecz on wciąż chodzi i o mocy jakiejś - której nigdy nie miał - brandzluje uszy małolat,

      Bo to je przyjemnie kłuje w czubek głowy, by poznać to, co przecież każdy wie, który chodził na łowy:

      Że rybę trzeba ubić zanim się ją upiecze, bo inaczej całe życie w sekundę uciecze.

       

      Lecz pan subtelny swoje gody dalej uprawia, łowi wirusy na czubek pawia i brudzi się po uszy nudnym życiem.

       

      Miało nie być tu rymów lecz to takie jest subtelne przypalić łossoia strzałą frywolnego chama.

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W sumie jak ktoś ma tak od dziecka to niczego innego nie zna. Jest to naturalne.   Dla mnie też, ale tylko w codziennych powtarzalnych czynnościach, które wykonuje automatycznie, co daje mi gwarancje bezbłędności.   Ale cała reszta to już zmienność.
    • Pan subtelny opowie ci o gwiazdach i pszczołach Opowie ci o tym, jak by na ławce miód z Tobą konsumował W świecie, gdzie sława jest wnioskiem tych tęskniących za samotnością   Pan subtelny oczyści twoje oczy z łez twoich błędów Zasunie rozporek nieporozumień gładkim języczkiem Mocą swoich umytych dzisiaj już 5 razy, mydełkiem Dove paluszków czyściutkiej mowy   Pan subtelny będzie nęcił anielskim visage nieskalanym myślą o wkrętach, wpustach czy udarze Wejdzie w ciebie jego oddech na szyi, kark przekonań o nieśmiertelności słów pustych Zmielisz w sobie te puzzle, poukładane na wspak, dumnie błyszczące symetrią   Pani zagubiona, czyż nie czujesz tak samo? Nie bierzmy kolegi. Chodźmy razem, bujać w obłokach, na stoku narciarskim bez zakrętów śliskim Wijmy się tu i tam między ludzie, niech będzie im wesoło, gdy widzą owe szaraczki zakochane dwa frędzle u spódnicy Gabriela   "Tknąć cię nie godzien, bom skazą grzechu pierworodnego zmazany, choć łaknę iż się w ten sam sposób poznamy."   Lecz stoją cheruby, a przed nimi miecz. Konflikt zwykły rodzi się już w zarodku, by pani nigdy nie zrozumiała pana, Który wie, czego chce, i pójdzie sobie, gdy uzna, że pora dać urlop swej ozdobie   Chodzi z kąta w kąt, przeszukuje, myszkuje, szpera łagodnymi rączkami i innymi kończynami Traci czas, na uwodzenie; zdobywanie kwietnych mas, Konflikt wciąż trwa w nim - miecz stoi, a cheruby się śmieją: "Owoc z drzewa życia sobie wypieją!"   Lecz on wciąż chodzi i o mocy jakiejś - której nigdy nie miał - brandzluje uszy małolat, Bo to je przyjemnie kłuje w czubek głowy, by poznać to, co przecież każdy wie, który chodził na łowy: Że rybę trzeba ubić zanim się ją upiecze, bo inaczej całe życie w sekundę uciecze.   Lecz pan subtelny swoje gody dalej uprawia, łowi wirusy na czubek pawia i brudzi się po uszy nudnym życiem.   Miało nie być tu rymów lecz to takie jest subtelne przypalić łossoia strzałą frywolnego chama.
    • @Jacek_Suchowicz Tak, generalnie ja się zgadzam, ale np. Johnny Depp pewnie juz by się nie zgodził. Nie lubię tego przysłowia, ale punkt widzenia wielokroć zależy od miejsca siedzenia.    Rozstanie, będąc zostawionym, zawsze jest przepełnione goryczą.
    • @Adam Zębala dwie pierwsze zwrotki - niezrozumieniem dla mnie są... Milczenie i długie rozmowy ze sobą... Reszta ładnie poniosła myśli

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Jacek_Suchowicz a ja tu widzę tęsknotę do "czystego" życia z jadłospisem pachnącym na stole... A może dlatego odeszła

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...