* * * [wyjrzyj przez okno]

[Pankracy Niezwykły]

wyjrzyj przez okno
swojego serca
spójrz na morze
pogrążone w spokoju ciemności
na księżyc
w delikatnym blasku
białej poświaty nocy
poczuj lekką bryzę ukojenia
posłuchaj siebie
uwięzionego krzyku
wodnych kamyków
wciąganych przez morze i wrzucanych
z powrotem do wielkiego splotu

początek i koniec
a potem znowu początek
z drżącym wolnym rytmem
przyniesie wieczne piętno smutku

[Thomas Deszcz]

Panie Pankracy Niezwykły, przyznam, że co do pierwszej strofy to mam mieszane uczucia. Natomiast pasuje mi druga strofa, w której znalazłem coś swojego, a co jak już ktoś kiedyś powiedział w poezji jest bardzo ważne.

Pozdrawiam.